„Moja Cesarzowa” to powieść, dzięki której dotarło do mnie, że cierpię na bardzo specyficzną postać nerwicy natręctw, która objawia się tym, że niezależnie jak kiepska jest zaczęta przez mnie książka, muszę ją skończyć.

„Cesarzową” powinnam porzucić w okolicy drugiego rozdziału, ale tego nie zrobiłam i teraz już wiem, jak wygląda wariacja na temat „Lolity” Nabokova podlana orientalnym sosem. Wszystko, co w tej powieści mogłoby mieć pozytywny wydźwięk (opisy Zakazanego Miasta i zwyczajów panujących na cesarskim dworze) zostało przykryte szlamem obsesji głównego bohatera-narratora. Teoretycznie autor pragnął chyba wzbudzić w czytelnikach cieplejsze uczucia dla Pickens’a, bo zafundował mu traumatyczne przeżycia. Ja jednak odczuwałam początkowo jakiś rodzaj politowania dla człowieka popadającego w obłęd, a potem już tylko niesmak. Ubranie chorych popędów w płaszczyk pogoni za wieczną miłością i podanie ich za pomocą poetyckich zwrotów nie zmieni ich natury. Zboczenie to zboczenie. I nie ma tu żadnych okoliczności usprawiedliwiających.

Uważam, że zapakowanie bełkotu faceta, dla którego najlepszym wyjściem byłoby zawiązanie sobie ptaszka na supeł, w tak przyjemną okładkę i opatrzenie tego hasłami „Wielka literatura” i „Barwy Orientu” jest jaskrawym przykładem oszustwa marketingowego. Przy czym muszę przyznać, że zakończenie troszkę wynagrodziło mi gorycz tej lektury… Bo, jakby to dobrze ująć…zakończenie jest po prostu „lodzio-miodzio, Panowie, lodzio-miodzio.”

Zastanawiam się jeszcze nad jedną rzeczą: autor oczywiście nie omieszkał zamieścić podziękowań, między innymi dla swoich rodziców…Gdybym popełniła tego typu powieść, wolałabym się spalić ze wstydu niż pokazać to własnym rodzicom. Albo swoim małym móżdżkiem nie potrafię pojąć wielkości tego dzieła, albo mentalność Chińczyków wymyka się mojemu polskiemu postrzeganiu świata.

„Moja Cesarzowa” to powieść, dzięki której dotarło do mnie, że cierpię na bardzo specyficzną postać nerwicy natręctw, która objawia się tym, że niezależnie jak kiepska jest zaczęta przez mnie książka, muszę ją skończyć.

„Cesarzową” powinnam porzucić w okolicy drugiego rozdziału, ale tego nie zrobiłam i teraz już wiem, jak wygląda wariacja na temat „Lolity” Nabokova podlana...