Nie tego się po tej książce spodziewałem. Myślałem, że dostanę lekcję historii na temat medium jakim jest telewizja ze strony ikon, które tym medium swego czasu „władały” – dwóch z nich z racji wieku nie znam z telewizji (Dziedzic i Walter), trzy kojarzę z lat szczenięcych (Wander, Loska, Wojtczak) a jedną kojarzę bardzo dobrze (Dowbor). Niestety, lekcji historii nie było. W zamian miałem nieodparte wrażenie, że autorka tymi wywiadami z legendarnymi spikerkami stara się dotrzeć do pikantnych zakulisowych plotek, próbuje dowiedzieć się o przynależność partyjną poszczególnych osób, bądź też za wszelką cenę stara się, by bohaterki książki w jakikolwiek sposób zdyskredytowały ówczesnych prezesów telewizji.

Owszem, jest w tej książce historia powstania telewizji, ale w dużej pigułce. Jest kilka anegdot, jest też - pokrótce niestety – krótko o życiu czy pracy danej z prezenterek. Ale takie to wszystko pobieżne i ogólnie miałkie, a szkoda, bo opisywane kobiety to kawał historii jeśli idzie o telewizję.

Autorka się nie popisała niestety, a szkoda. Dużo bardziej polecam podobne dzieło, ale traktujące o wybitnych polskich aktorkach autorstwa Łukasza Maciejewskiego. Niby tematyka i styl obu książek podobne, ale Maciejewskiemu udało się, a Szarłat moim zdaniem poległa.

Cóż. Śmiało mogę stwierdzić, że moja ciekawość na temat bohaterek książki „Prezenterki” nie zostało zaspokojona.

Nie tego się po tej książce spodziewałem. Myślałem, że dostanę lekcję historii na temat medium jakim jest telewizja ze strony ikon, które tym medium swego czasu „władały” – dwóch z nich z racji wieku nie znam z telewizji (Dziedzic i Walter), trzy kojarzę z lat szczenięcych (Wander, Loska, Wojtczak) a jedną kojarzę bardzo dobrze (Dowbor). Niestety, lekcji historii nie było....