Ta książka jest sporym rozczarowaniem. Przeczytanie tekstu na okładce praktycznie niszczy wszystko - dowiadujemy się z niej od razu tego wszystkiego, czego bohater w mozole próbuje się dowiedzieć przez jakieś 400 stron powieści. Nie zaskakuje, nie zapiera dechu, nudzi, no taka prawda. Być może wizje nieba i piekła nam już się przejadły. Być może wypadałoby już tego biednego Dantego zostawić w spokoju i nie nawiązywać już do niego, niech sobie będzie chłopina mistrzem w swoim temacie.
Bohater pokonuje wędrówkę, ale chyba nawet czytelnikowi nie chce się w niej uczestniczyć - akcja się nie rozwija, wszystko to wygląda tak, jakby było płaską powierzchnią - cóż, a może taka jest idea, skoro niemałe znaczenie ma tu sztuka, malarstwo i płaskorzeźby?

Gdyby jeszcze chociaż główny bohater był interesujący. Nie jest. Jest całkowicie bezpłciowy, a postacie, które go otaczają również są albo karykaturalnie diaboliczne, albo anielskie i słodkie jak pięć ton cukierków. Niby to wszystko można interpretować przez nasze wyobrażenia o aniołach i demonach, ale, kurcze blade, czytając powieść, która liczy sobie 600 stron człowiek ma potrzebę zapałania jakimkolwiek uczuciem do chociażby jednej postaci!
Ponadto, jak już ktoś wcześniej zauważył, kobiety w tej powieści są nieznośne i są opisywane w nieznośny sposób. To, jaki dokładnie rozmiar biustu miała dana kobieta nie daje mi jej pełnej charakterystyki, panie Huberath. Nawet, jak do tych pięknych, niebywale olbrzymich piersi doda się krągłe, posągowe biodra, to ja, cholera, dalej nie wiem, jaka ta kobieta jest. To jest po prostu żałosne. Wszystko w tej książce kręci się w okół cycków, a przez te 600 stron przewinęło się ich na serio sporo. I to nie jest reklama, drodzy panowie.

Ta książka jest sporym rozczarowaniem. Przeczytanie tekstu na okładce praktycznie niszczy wszystko - dowiadujemy się z niej od razu tego wszystkiego, czego bohater w mozole próbuje się dowiedzieć przez jakieś 400 stron powieści. Nie zaskakuje, nie zapiera dechu, nudzi, no taka prawda. Być może wizje nieba i piekła nam już się przejadły. Być może wypadałoby już tego biednego...