Tarot apokalipsy. Magiczny romans mistrza i Magdaleny ku chwale Anioła

W książce znajdziemy talię kart (grafiki) wizja autorstwa Światosława Nowickiego, grafika - Robert Sobota (rewelacyjny styl), karty zawierają obszerny i bardzo interesujący komentarz.

Książka, która powinna zainteresować każdego tarocistę,
nie, niekoniecznie tarocistę, raczej człowieka o "otwartym umyśle".

Tarot, to niezwykła talia kart. To wielka księga wiedzy i mądrości, klucz do odpowiedzi na każde pytanie. Obecnie na rynku mamy przeróżne talie, począwszy od XV-wiecznych, po współczesne, do wyboru, do koloru.

Przyznam, że hybrydy Pisma Świętego, katechizmu, czy wizerunku Jezusa Chrystusa w kartach tarota jeszcze nie widziałam a tak bowiem przedstawiono tu wizję kart.

Książka składa się z dwóch ksiąg. Księga pierwsza, to rewelacyjna powieść „epistolarna”. Epistolarna w cudzysłowie, gdyż jest to wymiana maili pomiędzy mistrzem a Magdaleną. Tematem są karty tarota, ale też astrologia, traktaty filozoficzne, gnoza, magia, numerologia czy kabała. Przyznam szczerze, że książkę czytało mi się świetnie, nie lubiłam się „od niej odrywać”, ma bardzo specyficzny klimat i styl. Co mnie urzekło: sam temat w niezwykle ciekawej formie, liczne sny oraz ich interpretacje (Magda intensywnie śni, kiedy zaczyna interesować się kartami). Książka jest ciekawym połączeniem kilku dziedzin, mamy tu: filozofię, teologię i metafizykę w jednym, jest też zakorzenienie w rzeczywistości i to naszej-polskiej, co więcej - to wszystko przełożone zostało na grafikę kart, możemy je pooglądać w części drugiej.

Tematem przewodnim książki jest znajomość mistrza i Magdaleny, to fantastyczny romans, bogaty w ezoteryczne treści. Książka opowiada o znajomości tychże dwojga, ich poszukiwaniu miejsca w świecie i w odkrywaniu arkan tarota, wyjaśnianiu i filozofowaniu. Napisana jest językiem elokwentnym, jest bardzo zabawna (nie raz parsknęłam śmiechem), absolutnie nie nudzi,wręcz przeciwnie - zaciekawia i pobudza do własnych poszukiwań, ta książka sprawia że człowiek zaczyna myśleć i to na wysokich obrotach. Ciężko ją sklasyfikować do jednego gatunku, granice się w niej zacierają a znajomość mistrza i Magdaleny wykracza poza czas i przestrzeń, przez co książka staje się niezwykle intrygująca. Bardzo podoba mi się sposób w jaki bohaterowie zbliżają się do siebie.

Grafika kart ukazana w księdze drugiej, to hybryda chrześcijaństwa, polskiego katolicyzmu i kart tarota - karty są bardzo specyficzne/surrealistyczne, raczej do pooglądania (zapewne dlatego grafiki w książce a nie oddzielna talia dołączona do książki).

Pomimo wychowania w wierze katolickiej „nie czuję” tych kart, nie znam się nijak na polityce i daleko mi do słuchania radia Maryja (nie rozumiem nijak aluzji). Może wstyd się przyznać, ale politykowanie, parcie na władzę, katolicyzm w obecnej formie, w ogóle mnie nie interesuje, to nie moja bajka, w związku z tym, trudno mi się było odnaleźć w tej konwencji kart. Nie wątpię jednak, że autorzy włożyli w ten projekt mnóstwo pracy.

Wielkie Arkana mają w sobie „coś” i przyznam że niektóre karty są ciekawie skonstruowane (czytaj: przypadły mi do gustu), komentarze do kart czy sny - niezwykle interesujące, ta cześć nazwana jest „dla orłów” i jest warta uwagi i przeczytania.

Ponadto jest część „dla ryb” - przyznam że interpretacji nijak nie rozumiem (chyba za mało katolika we mnie, wyjątkiem jest Królowa Denarów reprezentująca pogaństwo) i część „dla wieprzy”, czyli nowy katechizm w pytaniach i odpowiedziach, to niezwykła wizja autora do których Magdalena „wtrąca swoje trzy grosze” i okrasza teksty mistrza swoimi snami, ta część również "dobrze się czyta". Ciekawe sny o arkanach wielkich. Same interpretacje kart, traktuje jak fikcję literacką (choć przyznam, że pod pewnymi stwierdzeniami mogłabym się podpisać).

Więcej na:
http://tarotmojapasja.blogspot.com/2013/08/tarot-apokalipsy-swiatosaw-nowicki.html

Kupiłem tę książkę po czterdziestoprocentowej przecenie, ale zważywszy na treść aby było w pełni sprawiedliwie i reprezentatywnie rabat powinien wynosić co najmniej osiemdziesiąt procent.

Jeśli ktoś podobnie jak ja sięgnie po Tarot Apokalipsy z chęcią poczytania o Tarocie to się niestety zawiedzie. Trzeba naprawdę wiele wysiłku i cierpliwości by doszukać się interesujących treści. Gdyby tekst książki przecedzić przez odpowiednie sito zebrałoby się maksymalnie 40 stron (całość ma 413) w ciekawy sposób mówiących o talii. Z drugiej strony osoba co nieco zaznajomiona już z Tarotem może być silnie zaskoczona przedstawioną interpretacją. W dodatku interpretacją bardzo grubymi nićmi szytą... Dopóki pan Nowicki przedstawia swoje wnioski astrologiczne, numeryczne i w ogóle pisze w sposób ogólny o kartach wszystko jest fajnie i ciekawie. Niestety co innego jest tematem przewodnim...

Całą część pierwszą opisującą poniekąd fantastyczny romans autorów rozsądnemu czytelnikowi polecić można co najwyżej jako niezawodne panaceum na bezsenność. Nie ma o czym nawet pisać, przeintelektualizowany romans uwieńczony chappy endem - nuda.

Drugą część mimo miejscami wyjątkowej ciężkostrawności w odbiorze uznać należy za właściwą. Przedstawia ona nową biblię, a właściwie to nową interpretację biblii. „Wierzący – praktykujący” raczej uznaliby ją za bluźnierczą, ja śmiało poleciłbym ją wszystkim „otwartym umysłom” o ile oczywiście ktoś ma chęć czytać o jakiejkolwiek wizji biblijnej. Koncepcją jest założenie że w czasach Ery Wodnika wiara jezusowa mocno się zestarzała i potrzebuje odnowienia. Osobiście nie widzę większego sensu w jakichkolwiek remontach, Polska jest jednym z ostatnich poletek gdzie dogorywa ona śmiercią naturalną...

Autorzy opisując swoją wizje, jak twierdzą podyktowaną przez anioła Akataleptosa posługują się Tarotem by ją zilustrować. Ciekawi mnie swoją drogą jak to z tymi aniołami jest, Crowleyowi Księgę Prawa też anioł podobno dyktował, a i w Tarocie Apokalipsy Thelemą mi miejscami zalatywało...

Ale wracając do tematu, w tym właśnie miejscu pojawia się problem, a taki mianowicie że Tarot pasuje do całej tej wizji jak pięść do twarzy. Prawdą jest że istnieją pewne przesłanki by interpretować Tarota jako ilustrowaną wersje Starego Testamentu czyli Tory lub syntezę wynikającą ze studiów nad Torą i innymi księgami. Niemniej w moim odczuciu Tarot był całkowicie chybionym strzałem w doborze narzędzi jakimi autorzy chcieli zilustrować swoją historię co nadaje tej talii i jej interpretacji charakter jak już pisałem naciąganej i szytej bardzo grubymi nićmi. Lepiej byłoby aby autorzy swoją książkę zatytułowali po prostu „nowa biblia w obrazkach” czy jakoś podobnie.

Co do artystycznej strony, karty narysowane przez Roberta Sobotę, choć mijają się z rzeczywistym sensem to przykuwają i cieszą oko. Zaliczyłbym je do takich talii jak te Salvadora Dali czy H.R. Gigera. Zapoznać się i podziwiać warto ale bez głębszych refleksji.

Podsumowując, książki nie polecam na pewno osobom które wcześniej nie miały kontaktu z Tarotem a chciałyby coś się dowiedzieć bo tylko zamiesza, a nie rozjaśni, a całość traktuje raczej jako ciekawostkę i dowód na to jak wielką moc inspirującą może mieć Tarot.