Marzy mi się przeczytać jakąś powieść lub opowiadanie grozy, po którym będę się bał zejść nocą do piwnicy. Jednak, ponieważ młodzieńcze lata mam za sobą, takie coś już raczej nie nastąpi. Dlatego chciałbym chociaż, żeby twórcy próbujący pisać mrożące krew w żyłach opowieści byli uczciwi i nie przyklejali łatki horroru swoim utworom, które horrorami nie są, a wydawcy, by staranniej dobierali opowiadania do tego typu antologii. Zdarzają się jednak wyjątki, które, mimo iż także z grozą mają nie za wiele wspólnego, to do opowiadanej historii wnoszą przynajmniej coś świeżego, są interesujące, albo po prostu dobrze napisane.

Myślę, że w zborze "13 ran" na uwagę zasługuje zaledwie kilka opowiadań. Jednym z nich jest "Pan kadłubek" Edwarda Lee - brutalna opowieść o psychopacie robiącym z kobietami bardzo niemiłe rzeczy w imię urojonego wyższego celu. Historia ta nie jest dobra dlatego, że jest wulgarna i pełna przemocy (choć dla niektórych może też lub przede wszystkim dlatego), ale ponieważ owe wulgarność i przemoc nie są tu ot tak, po to tylko, by szokować. Za opisami, które co wrażliwsze osoby mogą przyprawić o mdłości, kryje się bowiem idea, która ze względu na krótką formę opowiadania może wszak wydać się dość płytka i będąca jedynie pretekstem, ale która i tak czyni z utworu coś więcej niż tylko brutalną sieczkę. Opowiadanie to jest w dodatku bardzo dobrze, lekko napisane, bohaterowie są dość wiarygodni, a motywacja policjanta, który próbuje schwytać tytułowego zwyrodnialca, wydaje się być intrygująca, przynajmniej do momentu, gdy sytuacja nabiera zupełnie groteskowego charakteru...

Kolejnym, w moim mniemaniu jednym z ciekawszych opowiadań jest "Uszatek" Carltona Mellicka III - historyjka z gatunku Bizarro, przez swą dziwaczność zupełnie inna od wszystkich pozostałych zaprezentowanych w zbiorze utworów. Nie ma w niej przedstawionych sytuacji, które mogłyby przestraszyć lub zaszokować czytelnika dosłownie i wprost, ale przez swą absurdalność i odrealnienie oraz ukazanie w groteskowy sposób problemu fobii społecznej może wywołać w niektórych pewien dyskomfort. Mimo to utwór ma charakter raczej zabawny, a zakończenie nastraja optymistycznie.

Warto również sięgnąć po opowiadanie "Lipiec w Coyoacan" 28-letniej Aleksandry Zielińskiej, mimo młodego wieku potrafiącej posługiwać się słowem jak niejedna osoba, która na pisaniu zjadła zęby. Jej dość rozbudowana i niejednoznaczna historia potrafi zainteresować, bardziej lub mniej w zależności od tego, kto jaką tematykę preferuje, ale dobry warsztat autorki zdecydowanie pomaga w pozytywnym odbiorze utworu.

Do w miarę ciekawych miniaturek mógłbym jeszcze zaliczyć "Niosącego światło" Magdaleny Marii Kałużyńskiej - opowiadanie dość oryginalne, choć momentami denerwujące swym przegadaniem, "Kulkę" Anny Klejzerowicz, nawet spełniające kryteria horroru, ale nie do końca wiarygodne i mocno wtórne i od biedy "Pragnienie" duetu Cichowlas i Kyrcz Jr oraz "Mechanika" Mastertona, ale to tylko dlatego, że go bardzo cenię za powieści, przy których dorastałem.

"Duch z Greenbriar" Jonathana Maberry'ego to opowiastka o Sherlocku Holmesie i doktorze Watsonie, stylowo napisana, ale nie spełniająca oczekiwań nawet jako historia kryminalna, bo pozbawiona jakiegokolwiek twistu. "Kwiaty na wietrze" Ricka Hautali to poetyckie ghost story, bardziej dla tych, co chcą się wzruszyć, a nie przestraszyć. "Imperium robali" Łukasza Radeckiego epatuje brzydotą i chyba próbuje mieć jakieś przesłanie, ale choć warsztatowo jest nienajgorsze, to do mnie nie trafiło. "Opowiem ci mroczną historię" Stefana Dardy nie pamiętam, bo czytałem je dawno razem z innymi opowiadaniami z jego zbioru i drugi raz nie miałem już ochoty, ale chyba nie zrobiło na mnie wtedy większego wrażenia. Dodanie do tej antologii "Silniejszego" załatwił Ketchumowi pewnie King po znajomości, zaś "Wszyscy nieświęci" to liche naśladownictwo jakiegoś polskiego prowokatora, ukrywającego się pod pseudonimem Rob Kayman - czyżby spodziewał się, że jego opowiadanie nie zrobi furory?

Marzy mi się przeczytać jakąś powieść lub opowiadanie grozy, po którym będę się bał zejść nocą do piwnicy. Jednak, ponieważ młodzieńcze lata mam za sobą, takie coś już raczej nie nastąpi. Dlatego chciałbym chociaż, żeby twórcy próbujący pisać mrożące krew w żyłach opowieści byli uczciwi i nie przyklejali łatki horroru swoim utworom, które horrorami nie są, a wydawcy, by...