Jest to na pewno poruszająca i dość smutna historia dwojga rodzeństwa-Isobel i Alexa,którzy najpierw mieszkali z psychicznie chorym ojcem,który znęcał się na nich psychicznie, a na ich matce nawet fizycznie i przez cały ten czas żyli w ciągłym strachu.
Gdy ojciec zabił matkę najpierw trafili do swoich chrzestnych rodziców,którzy jednak oddali ich do rodziny zastępczej, ale i tam nie otrzymali ciepła i miłości-oboje zastępczy rodzice pili wieczorami, a później dochodziło nawet do rękoczynów, więc opieka socjalna umieściła ich w ośrodku opiekuńczo-wychowawczym.
Mimo tych wszystkich przeżyć i ciężkich chwil wyrośli na inteligentnych młodych ludzi.
Po przeczytaniu tej historii nasuwa się znów pytanie -dlaczego matka nie uciekła od ojca, przecież to ona była jedynym żywicielem i na pewno dała by sobie radę sama z dziećmi ,dlaczego to wszystko ukrywała? Dlaczego dobrze nie sprawdzono rodziców zastępczych?
I na koniec -co z tą opieką socjalną-13 opiekunów?Chyba coś nie tak?

Jest to na pewno poruszająca i dość smutna historia dwojga rodzeństwa-Isobel i Alexa,którzy najpierw mieszkali z psychicznie chorym ojcem,który znęcał się na nich psychicznie, a na ich matce nawet fizycznie i przez cały ten czas żyli w ciągłym strachu.
Gdy ojciec zabił matkę najpierw trafili do swoich chrzestnych rodziców,którzy jednak oddali ich do rodziny zastępczej, ale...