„Ucz się, dziecię, ucz, bo nauka to potęgi klucz!” – każdy szczęśliwy posiadacz pamiętnika na pewno miał co najmniej jeden taki wpis „ku pamięci”. Istotnie, wiedza to potęga i władza. Jednakże proces jej gromadzenia z reguły jest czaso- i pracochłonny, zwłaszcza dla tych, co nie samą nauką żyją. A gdyby tak poszerzyć możliwości pojmowania ludzkiego mózgu? Na przykład gdyby tak za pomocą jakiejś substancji chemicznej można było sprawić, że każdy po jej zażyciu będzie miał lepszą pamięć, szybciej kojarzył fakty i w tempie ekspresowym przyswajał wiedzę i umiejętności w dowolnej dziedzinie? Gdyby tak każdy mógł być geniuszem? O tym właśnie jest powieść Mastertona. Tylko jak zwykle u tego pisarza fabuła jest poplątana, zahacza o politykę, kwestie moralne i prawo do wolnego wyboru. Losy kilku bohaterów splatają się ze sobą w węzeł gordyjski i nagle się okazuje, że konsekwencje wyboru jednej osoby są jak fala tsunami uderzająca w jej najbliższych.

„Geniusz” charakteryzuje się wartką akcją, ciekawymi portretami psychologicznymi bohaterów i dość osobliwym podejściem pisarza do działania ludzkiego mózgu, choć muszę przyznać, że im bardziej teorie naukowe Mastertona odbiegają od rzeczywistości, tym bardziej mi się podobają. I trzeba przyznać, że zasygnalizowane przez autora problemy dają do myślenia. Jak wyglądałby świat pełen geniuszy? Czy można bezkarnie poświęcać ludzi w imię postępu nauki? Kto miałby decydować o tym, komu można zaaplikować środek stymulujący mózg? Kto będzie rozliczał geniuszy z ich dokonań? Ja nie mam na ten temat jednoznacznych odpowiedzi, za dużo strefy cienia w każdym z tych tematów. Ale tak sobie myślę, że gdyby wszyscy autorzy pisali tylko doskonałe powieści, gdyby każdy z nas mógł na poczekaniu genialną powieść stworzyć, to w końcu nastąpiłby ten moment przesytu i trudno by było się zachwycić czymkolwiek.

„Ucz się, dziecię, ucz, bo nauka to potęgi klucz!” – każdy szczęśliwy posiadacz pamiętnika na pewno miał co najmniej jeden taki wpis „ku pamięci”. Istotnie, wiedza to potęga i władza. Jednakże proces jej gromadzenia z reguły jest czaso- i pracochłonny, zwłaszcza dla tych, co nie samą nauką żyją. A gdyby tak poszerzyć możliwości pojmowania ludzkiego mózgu? Na przykład gdyby...