Premiera tej książki to wielkie wydarzenie, zarówno w kategoriach historycznych, jak i dyskursie publicznym. Piotr Zychowicz, nie pisząc tak naprawdę nic nowego, obficie cytując wybitnych, wolnych od sowieckiej propagandy i pieniędzy, historyków i polityków, a także samych bohaterów historycznych wydarzeń przytaczanych w książce, dał nam, Polakom, "tylko" kolejną książkę, która bez litości rozprawia się z narosłymi przez dziesięciolecia mitami i kłamstwami odnośnie polskiej polityki zagranicznej lat trzydziestych XX wieku i jej ocen. Jest to książka podwójnie ważna, ze względu na jej odbiór w "mainstreamowych" kręgach tzw. "wolnej" Polski, która oczytanemu już trochę czytelnikowi i zorientowanemu w realiach współczesności człowiekowi najdobitniej pokazuje, że tezy zawarte w tej pracy są niestety prawdziwe i z całą siłą oddziałują do dnia dzisiejszego. Książka jest przesiąknięta bogatą, wartościową literaturą, cytowaną bardzo gęsto, jednak autor nie wyręcza się cudzą pracą, samemu pozostając czynnym w formułowaniu argumentacji i tez pobocznych.

Jednakże książka ma bardzo poważne braki, w moim przekonaniu. Rozumiem, że książka jest pomimo wszystko wydana i napisana w formie popularnej, jednakże posługując się tak często wartościowymi cytatami o pomstę do nieba woła brak przypisów, które natychmiastowo pozwoliłyby się odnaleźć w literaturze zawartej w bogatej bibliografii.
Drugim są fabularyzowane wstawki i odpychające "fantazje", które wybitnie mnie zniesmaczyły swoją formą i stylem. Psują też odczuwalnie narrację książki jako całości. Sceny zabaw w Moskwie mumią Lenina przez zwycięskich żołnierzy polskich najzwyczajniej przekartkowałem. Mimowolnie budzą one uśmiech zażenowania, a nie taki cel jest tej, powtarzam - niezwykle ważnej książki.

To książka, która stara się "odczarować" dyskurs zarówno publiczny, jak i naukowy w naszym kraju, który nadal tkwi w oparach sowieckich mitów i "koncesjonowanej opozycji ideologicznej", która pasuje jak ulał do gnębienia naszego Narodu jako głupków politycznych, którzy sami sobie nie dadzą rady, a to miałoby być naszym rzekomym powodem do dumy, czyli "gloria victis".

Premiera tej książki to wielkie wydarzenie, zarówno w kategoriach historycznych, jak i dyskursie publicznym. Piotr Zychowicz, nie pisząc tak naprawdę nic nowego, obficie cytując wybitnych, wolnych od sowieckiej propagandy i pieniędzy, historyków i polityków, a także samych bohaterów historycznych wydarzeń przytaczanych w książce, dał nam, Polakom, "tylko" kolejną książkę,...