Powieść kryminalna w klasycznym stylu zbliżonym do Agathy Christie, ale bez przesady, nie sięga pierwowzoru. Wielbiciele mistrzyni Agathy Ch. znajdą tu podobny klimat, tempo akcji i ładny literacki język (w czym również zasługa tłumacza).
Książkę przyjemnie się czyta, kryminał nie jest krwawy, a ofiary nie wywołują współczucia.
Seria z policjantem Hamishem Macbethem nieco podobna jest do tej z Aghatą Raisin tyle, że tu mniej angielskiego humoru.
Ogólnie cała seria na zbliżonym poziomie. Za mną tom 6, przede mną następny, siódmy, nie spodziewam się wielkich zmian stylu czy poziomu skomplikowania wątku kryminalnego.
Można przeczytać z przyjemnością.

Powieść kryminalna w klasycznym stylu zbliżonym do Agathy Christie, ale bez przesady, nie sięga pierwowzoru. Wielbiciele mistrzyni Agathy Ch. znajdą tu podobny klimat, tempo akcji i ładny literacki język (w czym również zasługa tłumacza).
Książkę przyjemnie się czyta, kryminał nie jest krwawy, a ofiary nie wywołują współczucia.
Seria z policjantem Hamishem Macbethem nieco...

Przyjemny przeciętniak, nie za bardzo odszukuję tu humor, który przyprawiał cykl z Agathą Raisin.

Przyjemny przeciętniak, nie za bardzo odszukuję tu humor, który przyprawiał cykl z Agathą Raisin.

To, co chyba najbardziej charakteryzuje tę serię powieści o Hamishu, policjancie dość leniwym, a jednak upierdliwym, gdy ktoś w jego otoczeniu popełnia morderstwo – to cechy ofiar zbrodni. Przedstawiane są one w takim świetle, że czytelnik nie przeżywa żalu, ani traumy z powodu śmierci kolejnej ofiary w kolejnym tomie serii tych książek. W tej książce też tak jest, tyle że mordercy są jeszcze gorsi od ofiary, a to co napędza odrażających Brytoli do mordowania, to pieniądze. Brytole przedstawiani są w tej serii, jako plemię, dla którego wartość człowieka mierzy się w funtach. Obojętnie w jaki sposób zdobytych, czy ciężką pracą czy też kradzieżą z morderstwem. W takich warunkach społecznych pojawiają się okazje, żeby kogoś zamordować i okraść. Główny bohater serii szuka motywów zbrodni, a gdy je znajduje, to do mordercy droga: po nitce do kłębka. Mordercy w tej serii książek są jednak zazwyczaj głupi, bo przyciśnięci dość łatwo pękają i przyznają się do zbrodni. Gdyby trzeba było iść po śladach kryminalistycznych, do których trzeba mieć naukowców i laboratorium, to Hamish nie udowodniłby żadnej zbrodni.
I to jest największym mankamentem tych książek.
Jakoś wierzę autorce, gdy pokazuje w swoich książkach odrażające życie społeczne i relacje społeczne pazernych Brytoli, jednak nie do końca wierzę w to, że morderca tak łatwo przyznaje się do winy wiedząc, że gdy ma się trochę forsy i zatrudni łże-prawnika, to Nadzwyczajna Kasta wypuści na wolność każdego mordercę, zwłaszcza gdy nie ma się ewidentnych, fizycznych dowodów zbrodni.

To, co chyba najbardziej charakteryzuje tę serię powieści o Hamishu, policjancie dość leniwym, a jednak upierdliwym, gdy ktoś w jego otoczeniu popełnia morderstwo – to cechy ofiar zbrodni. Przedstawiane są one w takim świetle, że czytelnik nie przeżywa żalu, ani traumy z powodu śmierci kolejnej ofiary w kolejnym tomie serii tych książek. W tej książce też tak jest, tyle że...

Niestety zawiodłam się na tej książce. Czułam się tak, jakby za moimi plecami stała Agatha Christie - tyle w niej do mistrzyni podobieństw. A z Agathą Christie jest podobnie jak z wykonywaniem 'I will always love you' przez uczestników talent shows - to strzelenie sobie samobója w piętę. I choć żaden ze mnie Sherlock Holmes szybko rozwiązałam zagadkę.

Niestety zawiodłam się na tej książce. Czułam się tak, jakby za moimi plecami stała Agatha Christie - tyle w niej do mistrzyni podobieństw. A z Agathą Christie jest podobnie jak z wykonywaniem 'I will always love you' przez uczestników talent shows - to strzelenie sobie samobója w piętę. I choć żaden ze mnie Sherlock Holmes szybko rozwiązałam zagadkę.

"Hamish Macbeth i śmierć snobki" jest szóstym tomem z serii o szkockim policjancie, autorstwa szkockiej pisarki M.C. Beaton, która wcześniej stworzyła jedną z moich ulubionych postaci-detektywów, a mianowicie Agathę Raisin.
Nieszczęsliwy, przeziębiony i samotny (przynajmniej we własnym odczuciu) Hamish, z powodu przyjazdu nieżyczliwej mu ciotki, nie zostaje zaproszony przez własną rodzinę na święta Bożego Narodzenia. Szczęśliwym okazuje się zaproszenie Jane Wetherby, która oferuje mu pobyt w swoim hotelu połączonym ze SPA. Ośrodek znajduje się na niewielkiej i raczej niegościnnej wyspie Eileencraig, której mieszkańcy są wrogo nastawieni zarówno do właścicielki hotelu, jak również jej gości.O tym jednak Hamish dowie się dopiero na miejscu. Atmosfera panująca wśród znajomych Jane, także przebywających w jej hotelu, daleka jest od klimatu bożonarodzeniowego. Kłótnie i nieporozumienia przybierają na sile, zwłaszcza z powodu aroganckiej i snobistycznej Heather, skonfliktowanej niemalże z każdym dookoła. Aż do dnia, w którym jej ciało zostaje znalezione u stóp stromego klifu. Wprawdzie miejscowa policja stwierdza wypadek, jednak Hamish jest przekonany, że kobieta padła ofiarą morderstwa.
Książka jest klasycznym kryminałem, który, co już wcześniej podkreślałam m.in przy recenzjach cyklu o Agacie Raisin, z pewnością pokochają wielbiciele Agathy Christie.Książka jest lekka i wciągająca, dzięki czemu czyta się ją naprawdę błyskawicznie. Z pewnością świetnie sprawdzi się jako niezobowiązująca lektura w ten długi okres świąteczny, zwłaszcza, że porusza motyw świąt, tych kótre najbardziej kochamy.Polecam wszystkim miłośnikom powieści kryminalnych, zwłaszcza tych w klasycznym stylu.

"Hamish Macbeth i śmierć snobki" jest szóstym tomem z serii o szkockim policjancie, autorstwa szkockiej pisarki M.C. Beaton, która wcześniej stworzyła jedną z moich ulubionych postaci-detektywów, a mianowicie Agathę Raisin.
Nieszczęsliwy, przeziębiony i samotny (przynajmniej we własnym odczuciu) Hamish, z powodu przyjazdu nieżyczliwej mu ciotki, nie zostaje zaproszony...

Hamish Macbeth znowu w akcji. Tym razem trafia on na wyspę Eileencraig gdzie zostaje zaproszony przez niejaką Jane Wetherby, znajomą Priscilli Halburton-Smythe.Jane prowadzi tam SPA „Szczęśliwy Wędrowiec” i podejrzewa, że któryś z jej gości usiłuje ją zabić. Sprawę ma zbadać Hamish. Wkrótce ktoś morduje jednego z gości Jane, wyniosłą i jędzowatą Heather Todd...
„Hamish Macbeth i śmierć snobki” to ciekawy kryminał mimo ,że napisany według tego samego co wcześniej schematu. Jeżeli ktoś czytał wcześniejsze przygody posterunkowego to nie będzie zaskoczony rozwojem akcji. Postać ofiary trochę przerysowana jednak nie pozbawiona swoistego uroku. Niewątpliwie książce brakuje trochę świeżości. Mimo wszystko nadal oczekuje ją odnaleźć dlatego nie zrezygnuje z przeczytania 7 tomu. Niech będzie to najlepszą recenzją.

Hamish Macbeth znowu w akcji. Tym razem trafia on na wyspę Eileencraig gdzie zostaje zaproszony przez niejaką Jane Wetherby, znajomą Priscilli Halburton-Smythe.Jane prowadzi tam SPA „Szczęśliwy Wędrowiec” i podejrzewa, że któryś z jej gości usiłuje ją zabić. Sprawę ma zbadać Hamish. Wkrótce ktoś morduje jednego z gości Jane, wyniosłą i jędzowatą Heather Todd...
„Hamish...

Klasyczny kryminał, święta Bożego Narodzenia, wyspa i zła pogoda ograniczająca sposób dotarcia bądź opuszczenia wyspy. Śmierć kobiety , była sama na klifie ale mogli zabić ją wszyscy gdyż w trakcie szukania jej się porozdzielali. Zastosowanie chwytu z Agathy Christie i powołanie się nań to całkiem interesujące posunięcie. Rozwiązanie pyszne i jakże prawdziwe.
Hamish jak zwykle samotny wśród przyjaciół , Priscilla krążąca gdzieś w tle. Warto jak zwykle warto, dla chorego Hamisha ( umiera na przeziębienie jak każdy facet ),dla flirtującego Hamisha ( oj chyba nie miał okazji zapoznać się z Ludlumem) i w końcu dla ślepego Hamisha jak każdy zakochany czyż nie?

Jednym słowem : PYSZNOŚCI !
Z każdym kolejnym tomem bardziej lubię tego posterunkowego , oby ich było jak najwięcej.

Klasyczny kryminał, święta Bożego Narodzenia, wyspa i zła pogoda ograniczająca sposób dotarcia bądź opuszczenia wyspy. Śmierć kobiety , była sama na klifie ale mogli zabić ją wszyscy gdyż w trakcie szukania jej się porozdzielali. Zastosowanie chwytu z Agathy Christie i powołanie się nań to całkiem interesujące posunięcie. Rozwiązanie pyszne i jakże prawdziwe.
Hamish...