Druga połowa historii oraz jej zakończenie jednak trochę rozczarowywują. Jest to ten rodzaj rozczarowania, który ma miejsce, gdy opowiadana historia jest na tyle realistyczna, że nie może zaoferować pełnego fajerwerków happy-endu. Tak, przyznaję się bez bicia: w pewien sposób jestem trochę wypaczony przez Hollywood. Lubię takie jednoznaczne szczęśliwe zakończenia, pod warunkiem, że droga ku takiemu rozwiązaniu jest kręta, pełna rozmaitych przeciwności i mimo wszystko „realistyczna” w ramach zbudowanego przez autora świata.

„Pęknięcia” przejmuje narrację bezpośrednio po końcu pierwszego tomu „Orbitalu”. Niby wszystko potrzebne do blockbustera jest na miejscu: dramatyczne walki o przetrwanie, brudne polityczne rozgrywki, ciekawe stwory i obce rasy, trochę rozdartego serca, futurystyczne gadżety... No, niestety, zabrakło tego wielokrotnie cytowanego, nieuchwytnego i trudnego do zrealizowania „sense of wonder”. Zamiast tego protagoniści osiągają dyplomatyczny kompromis, który tak naprawdę nie zadowala żadnej ze stron. Bardzo po unijnemu.

Pierwsza misja Caleba Swany'ego i Mezoke Izzui to porządny projekt – ale do arcydzieła jednak sporo mu brakuje.

Druga połowa historii oraz jej zakończenie jednak trochę rozczarowywują. Jest to ten rodzaj rozczarowania, który ma miejsce, gdy opowiadana historia jest na tyle realistyczna, że nie może zaoferować pełnego fajerwerków happy-endu. Tak, przyznaję się bez bicia: w pewien sposób jestem trochę wypaczony przez Hollywood. Lubię takie jednoznaczne szczęśliwe zakończenia, pod...

Bezpośrednia kontynuacja poprzedniego tomu. Bohaterowie dalej przebywają na księżycu Senestam, gdzie pomagają ludzkim kolonistom, na których wysiedleniu zależy wysoko postawionym politykom. Tom w odróżnieniu od poprzednika niestety nie rozbudowuje świata, ale skupia się na akcji, co dla mnie było minusem. Rozwiązanie zagadki było dla mnie dosyć przewidywalne, a konflikt w pewnym momencie przestał mnie interesować. Na dodatek końcówka jest za trochę bardzo chaotyczna i nie za bardzo mogłem się połapać co się dzieje. Jeżeli chodzi o rysunki, to obce rasy, wynalazki czy „krajobrazy”wyglądają bardzo fajnie, ale niestety postacie ludzkie wyglądają za bardzo kreskówkowo jak dla mnie. Ogólnie komiks czytało mi się tak sobie (a pierwszy tom wręcz mnie zachwycił),głównie broni go atmosfera, która mi strasznie przypadła do gustu.

Bezpośrednia kontynuacja poprzedniego tomu. Bohaterowie dalej przebywają na księżycu Senestam, gdzie pomagają ludzkim kolonistom, na których wysiedleniu zależy wysoko postawionym politykom. Tom w odróżnieniu od poprzednika niestety nie rozbudowuje świata, ale skupia się na akcji, co dla mnie było minusem. Rozwiązanie zagadki było dla mnie dosyć przewidywalne, a konflikt w...

Recenzja: http://rekopisznalezionywarkham.blogspot.com/2012/11/orbital-sylvain-runberg-i-serge-pelle_28.html

Recenzja: http://rekopisznalezionywarkham.blogspot.com/2012/11/orbital-sylvain-runberg-i-serge-pelle_28.html