Enrico Marini

OT NOIR Co będę Was oszukiwał, że dla jakichś wartości artystycznych sięgnąłem po ten komiks. Co będę Wam wmawiał, że liczyłem na znakomita fabułę i uwiódł mnie blurb na okładce. Prawda w końcu jest taka, że sięgnąłem po ten album dla rysunków Mariniego, reszta była sprawą drugo, może nawet trzeciorzędną, by nie rzec marginalną. Ale w końcu komiks to forma sztuki przede wszystkim graficzna i chociaż jestem zwolennikiem twierdzenia, że treść i rysunki powinny iść ze sobą w parze i satysfakcjonować poziomem, czasem są takie dzieła, po które sięgam, bo mam ochotę na dobrą fabułę, nawet, jak graficznie wygląda to kiepsko, i są takie, w których liczę tylko na ilustracje. Więc liczyłem i tym razem. I nie zawiodłem się. Co prawda spodziewałem się, że to będzie zamknięta opowieść – tak jakoś mi się wydawało – a to ledwie pierwszy tom, ale nie żałuję, bo Marini jak zwykle nie zawiódł, a i od strony fabularnej dało się to czytać. Wojna się skończyła. Nadszedł czas, by weterani wrócili do domu. Wśród nich jest niejaki Slick, który po konflikcie przybywa z powrotem do swojego rodzinnego Las Vegas. I tu od razu czekają na niego problemy, bo zostały długi do spłacenia. Co w takiej sytuacji można zrobić? Opcje są w zasadzie dwie – albo dołączyć do gangu, albo podjąć współpracę z policją. A Slick nie chce ani tego, ani tego, więc będzie musiał kombinować, lawirować i nie dać się wciągnąć nikomu. A że jeszcze chce odzyskać dawną miłość, czeka go sporo kłopotów… https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2023/02/noir-burlesque-1-enrico-marini.html