Trafiłam na tę książkę przypadkowo w miejskiej bibliotece. Wypożyczyłam z myślą o mężu i synu, ale okładkowa recenzja tak mnie zachęciła, że przeczytałam pierwsza w rodzinie.

Uczucia mam mieszane, bo z jednej strony powieść jest ciekawa, ma wartką akcję, której prawda miesza się z fikcją literacką, obfituje w wiele historycznych ciekawostek i dlatego czyta się ją bardzo szybko.
Z drugiej strony jednak fabuła jest bardzo nierówna - obszerne fragmenty bardziej przypominają publikację popularnonaukową niż literaturę piękną. Raziło mnie to, mimo iż opisywane tajemnice i zagadki oraz ich interpretacje okazały się interesujące.
Minusem na pewno są liczne błędy edytorskie (głównie literówki) oraz (niestety!) błędy stylistyczne i językowe. Przyznam, że dostaję nerwowej wysypki, gdy w narracji pojawiają się takie kwiatki jak "dzień dzisiejszy", "dnia ósmego maja", "w miesiącu sierpniu" czy coraz bardziej osławiona "posiadana wiedza".

Książka nie jest tylko sensacyjno-przygodową opowieścią o poszukiwaczach skarbów i odkrywcach wojennych tajemnic. Spokojnie można uznać ją za satyrę na współczesne nam realia społeczne i polityczne. Autor nie zostawił suchej nitki na posłach i gminnych urzędasach, na wszechobecnej biurokracji, niekompetencji i powszechnych w wielu instytucjach układach. Oberwało się też służbom specjalnym, policji, klerowi...
Na szczęście pisarz nie potępia w czambuł wszystkiego i wszystkich, wprowadzając do powieści pozytywnych bohaterów ze środowisk politycznych, samorządowych, kościelnych. Pokazuje w ten sposób, że wśród skompromitowanych i skorumpowanych oraz uwikłanych w różne układy ludzi można spotkać także mądrych, uczciwych i szlachetnych idealistów.
To drugie dno powieści traci czasem łopatologią, ale trudno nie przyznać autorowi racji.

Książka nie rzuciła mnie na kolana, ale zaciekawiła na tyle, że czekam na kolejne przygody czwórki przyjaciół - poszukiwaczy.

Trafiłam na tę książkę przypadkowo w miejskiej bibliotece. Wypożyczyłam z myślą o mężu i synu, ale okładkowa recenzja tak mnie zachęciła, że przeczytałam pierwsza w rodzinie.

Uczucia mam mieszane, bo z jednej strony powieść jest ciekawa, ma wartką akcję, której prawda miesza się z fikcją literacką, obfituje w wiele historycznych ciekawostek i dlatego czyta się ją bardzo...