Nie! To nie jest książka psychologiczna! Nie dajcie się zwieść.
Macie przed oczyma, tymi pięknymi oczętami, harlequin. Prawdziwy, nieprzerobiony, żałosny, okropny, obrzydliwie przesłodzony, niewart powtórnego spojrzenia, histerycznie śmieszny i idiotyczny harlequin. Ta wyliczanka zawarła wszystko, co za chwilę uzewnętrznię pod spodem.

Czym charakteryzuje się typowy harlequin? (A w zasadzie każdy harlequin [?])

1. Bohaterowie najczęściej spotykają się w momencie jakiegoś przełomowego wydarzenia, które nieodwracalnie wpłynie na ich relacje i życie.

W tym przypadku główny bohater [Morgan] spotyka główną bohaterkę [Samanthę], gdy ta na świat wydać ma swoje pierwsze dziecko. Co oczywiste, dziewczyna, mimo że wiedziała, że będzie niedługo rodzić <czuła bóle porodowe> udała się do posiadłości swojego dziadka. Nie ma tam wody, prądu czy, no nie wiem, położnej? Ale kto by na to patrzył! Przecież bohaterki harlequinów nie mogą być ani inteligentne ani zdrowe na umyśle.

2. Od razu pałają do siebie: gorącą miłością lub chłodną nienawiścią, ale nie zdają sobie sprawy z głębi swoich uczuć i ich złożoności.

Jasne, To całkiem proste, kochani. Jakbym to ja rodziła na pustkowiu, na totalnym wygwizdowiu i nagle pojawił się facet chętny i zdolny mi pomóc, który może być równie dobrze seryjnym mordercą, też bym się w nim zakochała. Zakochałabym się w nim podwójnie, jeśli nosiłby kowbojki. Potrójnie, jeśli miałby farmę albo ranczo <stały element harlequinów>. Czasem sobie myślę, że bardziej przewidywalnie się nie da, ale potem wkraczają kowboje i ich konie i okazuje się, że się myliłam.
Co jasne i wpieprzające ich uczucia pozostają dla nich nieprzebytą tajemnicą, aż do końca książki.

3. Bohaterami są nie tylko w domenie książkowej. Są również osobami gotowymi do poświęceń. Niczego się nie boją, staną przed każdym wyzwaniem i zrobią wszystko dla tej ukochanej osoby. Autorki harlequinów uwielbiają dramatyzm, a co za tym idzie, kochają także heroiczne czyny.

Jak na przykład śluby z przymusu. Ona ma stracić ranczo, które przypisał jej dziadek, jeśli nie hajtnie się w ciągu <chyba> dwóch miesięcy i nie zostanie w związku przez <co najmniej> dwa lata. Na ochotnika zgłasza się Morgan, pełen zapału i siły, pragnący uwieść i zdobyć Samanthę. Gdy nadarza się taka okazja, zapomina o całych tygodniach ignorowania jej i wkracza do akcji. Dziewczyna odrzuca w niepamięć swoje upokorzenie i fakt, że chciał kupić od niej ranczo, więc nie wiadomo, czy jego motywy są czyste i bezinteresowne.
Wręcz krzyczy: Bierz mnie, ogierze!

4. Gdy wszyscy żyją pełnią szczęścia, a sielanka wypływa nam nosem i uszami, dochodzi do tragedii.

O nie!!! O Matko!!!!!!!! JAK ON MÓGŁ!!!??

Morgan odkłada dokument kupna-sprzedaż na kupkę z papierami 'do zniszczenia', ale Samantha oczywiście musi go znaleźć. Cały świat się wali. Bo przecież jak on mógł!? Nie zostanę i nie porozmawiam z nim jak dorosła osoba, zamiast tego wywołam u wszystkich zawał serca i ucieknę. Jestem taka dorosła i odpowiedzialna...
A najlepsze jest to, że nieee, wcale nie pytał się wcześniej, czy chcę sprzedać ranczo! Nieeeee. Po co zakładać, że ten dokument dotyczy przeszłości, przecież teraz musi nastąpić mała tragedia i załamanie ich cudownego życia.

5. Pojednanie i wyznanie dozgonnej miłości.

Opcja standard w wielu książkach, ale w harlequinach nabrała wręcz wynaturzonej formy.

Dlaczego? Pomyślmy... blah, lepiej zarzucę cytatem.
-Kocham cię, Samantho! -powtórzył -Zaraz wrócimy na ranczo "Pod Samotnym Drzewem", aby mieszkać razem do końca naszych dni. Nigdy się nie rozwiedziemy, maleńka. To będzie prawdziwe trwałe małżeństwo.
-Ja też cię kocham. Kocham cię z całej duszy! -odpowiedziała uradowana. -I chcę być z tobą do końca życia, najdroższy!
Pocałowali się czule, a potem Morgan wstał i podał jej rękę.
-Od teraz już na zawsze razem! -powtórzył.
-Już za zawsze! -potwierdziła, przepełniona szczęściem.
WTF... Najdroższy? Maleńka? I po ciula tyle wykrzykników? No i popatrzcie na te wyznania, dozgonna miłość, czułe pocałunki, dusza! A najlepsza jest pierwsza wypowiedź, która brzmi, jakby została napisana pod malutkie dziecko, "Zaraz wrócimy, gdzie?, po co?" Też zajeżdża Wam bajką da dzieciaczków?

Powiem tak:

Harlequin - Toporkiem w serce.

Zero finezji, zero delikatności, zero realności. Po prostu toporna bajka dla dorosłych. Krótka, śmieszna i ogłupiająca.
No i ta okładka! GORĄCY ROMANS.

Nie! To nie jest książka psychologiczna! Nie dajcie się zwieść.
Macie przed oczyma, tymi pięknymi oczętami, harlequin. Prawdziwy, nieprzerobiony, żałosny, okropny, obrzydliwie przesłodzony, niewart powtórnego spojrzenia, histerycznie śmieszny i idiotyczny harlequin. Ta wyliczanka zawarła wszystko, co za chwilę uzewnętrznię pod spodem.

Czym charakteryzuje się typowy...

Kathie DeNosky to jedna z moich ulubionych autorek Harlequin i z przyjemnością sięgam po jej książki. To również sympatyczne opowiadanie, tak jak i sami bohaterowie.

Morgan to typ bohatera, który może być ideałem mężczyzny niemal każdej kobiety. Czuły, troskliwy, odpowiedzialny, no i przystojny, a przy tym umiejący wybawić z opresji.

Znajomość dość nietypowa, za to miłość piękna i szczera.

Nie obyło się bez nieporozumień, a także cieni z przeszłości, które mogą zagrażać przyszłości. Zaś problemy Samanthy stały się dopiero początkiem romantycznej przygody.

Również pozostali bohaterowie, jak bracia Morgana, czy Annie, bohaterka pierwszej części, to bohaterowie wzbudzający sympatię, którzy są przykładem przyjaźni na dobre i złe.

Pozytywnie odebrałam epilog, bo dzięki temu dowiadujemy się o dalszych losach Samanthy i Morgana, a także opowiadanie jest w pełni zakończone.

Nie znalazłam w książeczce żadnych minusów.

Polecam!!

Kathie DeNosky to jedna z moich ulubionych autorek Harlequin i z przyjemnością sięgam po jej książki. To również sympatyczne opowiadanie, tak jak i sami bohaterowie.

Morgan to typ bohatera, który może być ideałem mężczyzny niemal każdej kobiety. Czuły, troskliwy, odpowiedzialny, no i przystojny, a przy tym umiejący wybawić z opresji.

Znajomość dość nietypowa, za to miłość...

on 34 l 190wz wielki!

on 34 l 190wz wielki!