Mówiąc szczerze,dawno już nie pochłonęły mnie tak głęboko losy bohatera jak w przypadku bohaterki tej książki.Myślę,że to zasługa autorki,pani Janko.Nie wiem,ile w tym co przeżyła bohaterka jest autobiografii autorki,ale myślę,że dużo.Szczera spowiedź ze swojego życia.Nie tylko z tego zewnętrznego,ale również,i to przede wszystkim, z tego wewnętrznego.Ze swoich uczuć i odczuć,wiary,oczekiwań,nadziei i porażek.Bohaterka,podobnie zresztą jak i autorka niniejszej książki,jest poetką,pisze wiersze,widzi świat,tak mi się wydaje,trochę wyidealizowany.Chciałaby,żeby zawsze było dobrze i pięknie.Tymczasem przeważnie jest inaczej.Wychodząc za mąż,wyobrażała sobie chyba naiwnie,że wszyscy inni żyją po to by ją zadowalać,że życie to tylko miłość i noszenie jej na rękach.Tymczasem przychodzi jej doświadczyć prawdziwej prozy życia.I co?Okazuje się,że jest na tą prozę całkowicie nieprzygotowana.Źli teściowie,zły mąż,a ona biedna,samotna i nierozumiana przez najbliższych.No właśnie poznajemy wydarzenia przedstawione przez tylko jedną ze stron.A jak wyglądałyby te same wydarzenia przedstawione przez męża,czy też przez teściów "ofiary"?Nie wiem jak będzie wyglądać przyszłe życie bohaterki,nie wiem też,bo potraktowane to jest przez autorkę bardzo pobieżnie,jak wyglądało jej życie przedmałżeńskie,ale dla mnie jest ona osobą nadwrażliwą,litującą się nad samą sobą.Miało być tak pięknie,a wyszło tak jak wyszło.Przecież takiego życia,gdzie mąż pracuje po całych dniach,żeby starczyło na wydatki,doświadcza wielu z nas.Trudno,takie czasy.Trzeba zacisnąć zęby i trwać.Podobnie zresztą w sytuacji z teściami.Nie każdy ma dobrych i kochających teściów.Nie można przede wszystkim tylko bujać w obłokach i narzekać.A tak niestety robi bohaterka.Jakżeż wielu z nas ma dzisiaj podobną,albo znacznie gorszą sytuację,a nie narzeka,tylko zakasuje rękawy i bierze się do pracy,a na narzekanie nawet nie ma czasu.Nie mniej proza pani Janko bardzo przypadła mi do gustu.Jej sposób opowiadania sprawia,że mam odczucie jakbym miał do czynienia z najintymniejszymi,niezwykle szczerymi wynurzeniami bohaterki,a może nawet i samej autorki.Dlatego też sięgnę w najbliższym czasie po powieść "Pasja według św. Hanki" tejże autorki,która jest kontynuacją losów bohaterki niniejszej książki.Ciekawa i bardzo mnie intrygująca proza.Polecam.

Mówiąc szczerze,dawno już nie pochłonęły mnie tak głęboko losy bohatera jak w przypadku bohaterki tej książki.Myślę,że to zasługa autorki,pani Janko.Nie wiem,ile w tym co przeżyła bohaterka jest autobiografii autorki,ale myślę,że dużo.Szczera spowiedź ze swojego życia.Nie tylko z tego zewnętrznego,ale również,i to przede wszystkim, z tego wewnętrznego.Ze swoich uczuć i...