Jestem pod wrażeniem, ile wątków i tematów można poruszyć w jednej krótkiej książce.
Główny bohater należy do rodziny arystokratycznej, co pociąga za sobą niewątpliwe zalety beztroskiego życia, ale również wady niemożności decydowania swobodnie o swoim losie oraz konieczności postępowania według sztywnej etykiety.
Pierwsze 50 stron trochę mi się dłużyło. Życie wyższych sfer wydawało mi się nudnawe, do tego sama akcja nie była zbyt ciekawa. Na dodatek zdenerwował mnie fragment z pożarem wsi, kiedy księżne i książęta zamiast wydać rozkazy pomocy ludziom, to zachwycali się pięknymi kolorami na nocnym niebie. Bardzo doceniam przedstawienie zepsucia arystokracji w taki sposób, ale w momencie czytania trochę mnie to zniechęciło, gdy pomyślałam, że mam spędzić z takimi bohaterami więcej czasu. Jednak od wkroczenia Grzymały na scenę (ok. setnej strony na trzysta) lektura zaciekawiła mnie. Znalazłam również współczucie dla Lwa i Izy, a już szczególnie spodobała mi się ich przemiana.
Książkę czytało mi się bardzo przyjemnie. Szczególnie zainteresowały mnie tajemnice rodu Holszańskich i Sumoroków. W powieściach Marii Rodziewiczówny niezwykle lubię też obserwować wzrost i rozwój gospodarstw. Podnoszenie z ruin majątku było w "Magnacie", a tutaj opisano polepszenie bytu ludzi oraz funkcjonowania miejsc produkcji. Czytanie o dobrze zarządzanych majątkach pracujących jak dobrze nasmarowana maszyna dzięki ciężkiej pracy i obserwowanie jak kwitnie dobrobyt jest dla mnie bardzo satysfakcjonujące. Jedyny zarzut jaki mam dotyczy jasności przekazania wcześniejszych wydarzeń przez bohaterów. Dla mnie niektóre sprawy były wyjaśnione w bardzo zaowalony sposób i nie jestem do końca pewna co się naprawę zdarzyło (np. okoliczności śmierci Alfreda). Może jest to kwestia tego, że powieść ma już ponad wiek.
Książka porusza tyle wątków, że jest bardziej powieścią obyczajową niż romansem. Polecam ale raczej fanom takich klimatów.

Jestem pod wrażeniem, ile wątków i tematów można poruszyć w jednej krótkiej książce.
Główny bohater należy do rodziny arystokratycznej, co pociąga za sobą niewątpliwe zalety beztroskiego życia, ale również wady niemożności decydowania swobodnie o swoim losie oraz konieczności postępowania według sztywnej etykiety.
Pierwsze 50 stron trochę mi się dłużyło. Życie wyższych sfer...