Czasami wyrzuty sumienia powodują, że człowiek całkowicie gubi się w swoich działaniach, nie potrafiąc wybaczyć sobie swojego zachowania z przeszłości. Niekiedy sam fakt, że nie mamy odwagi, aby przeciwstawić się woli innych, wypowiedzieć własne zdanie bądź też milczymy w chwili, kiedy mamy ochotę wykrzyczeć cała prawdę, sprawia, że po kilku dniach, tygodniach, miesiącach odczuwamy ból, sprawiający, że żałujemy swojego postępowania, wiedząc, że w chwili obecnej postąpilibyśmy zupełnie inaczej. Kłamstwo wypowiadane miliony razy podobno staje się prawdą, lecz niestety nie dla tych, którzy tkwią w swoich zawirowaniach cały czas, aż do końca. Ludzie potrafią całą swoją egzystencję poświecić na rozmyślaniu o tym, co wydarzyło się kilka lat wstecz, próbując odnaleźć rozwiązanie na wszystkie pytania, jakie rodzą się w ich głowach. Bohatera najnowszej powieści Agaty Krawczyk, „Dziewczyna z aniołem”, sprawa tajemniczej i dziwnej śmierci jego koleżanki nie opuszczała go na krok pomimo upływu dziesięcioleci.

Akcja utworu rozgrywa się wiosną 1959 roku. W Krakowie rozgrywa się dramatyczne zdarzenie, budzące sensację wśród ludności – dochodzi do tajemniczego zabójstwa Iwony Horn, siedemnastoletniej córki stalinowskiego prokuratora. Podczas Świąt Wielkanocnych, które dziewczyna spędzała samotnie w domu z powodu wyjazdu rodziców, do mieszkania wtargnął nieznany sprawca, który ugodził ją jednym, śmiertelnym ciosem noża. Personalia i motywy mordercy nie są znane. Szybko wychodzi na jaw, że Iwona, gwiazda szkolnego teatru, tak naprawdę nie była niewinną nastolatką – chodzą słuchy, że nie stroniła od narkotyków oraz miała w naturze spotykanie się ze znacznie starszymi od niej mężczyznami. Jednak kto tak naprawdę zabił tę uczennicę? Władze podejrzewają, że zabójstwo córki wysokiego urzędnika jest karą za niesprawiedliwe wyroki, jakie w niedawnych czasach ferował jej ojciec. Być może Iwona stała się ofiarą zbrodni z zazdrości bądź też efektem zawiedzonych uczuć? Kolejne przypuszczenia rodzą się co chwilę, lecz odpowiedź na wszystkie pytania musi być tylko jedna. Amatorskie śledztwo w sprawie śmierci 17-nastolatki prowadzi jej szkolny kolega, Filip Dobrowolski, nieszczęśliwie zakochany w pannie Horn, która była dziewczyną jego najlepszego przyjaciela – Adama Milicza, wraz z zaprzyjaźnionym lekarzem Jerzym Gruszewskim, weteranem wojny domowej w Hiszpanii, który z ojcem Filipa utrzymywał dobre kontakty od lat. Dochodzenie sprawia, że poznają ludzi z zupełnie innej strony, odkrywając wstydliwe sekrety, które razem układają się w mroczną powieść o miłości, śmierci i zemście. Z czasem zabójca zostaje schwytany, lecz czy naprawdę jest człowiekiem odpowiedzialnym za odejście tak młodej osoby? Kim tak naprawdę jest Leon, kolega Filipa, i co wie na temat tej sprawy Jakub Sommer? Poszukiwanie prawdy okazuje się znacznie trudniejszym zadaniem, niż się na początku wydawało…

Agata Krawczyk to autorka mieszkająca w Krakowie, która dotychczas wydała cztery powieści – „Napisz na prix”, „Magiczne miejsce”, „Morderstwo niedoskonałe” oraz recenzowaną przeze mnie „Dziewczynę z aniołem”. Jak sama pisze pisarka na swojej stronie internetowej: „Przyznam się, że kocham tę książkę, jak żadną poprzednią! Czytelniczki i czytelnicy moich powieści obyczajowych oraz kryminału na wesoło “Morderstwo niedoskonałe” zapewne się zdziwią, że tym razem napisałam powieść “na poważnie”. Nie ma w niej humoru, a tylko mroczna i gęsta atmosfera, coraz mroczniejsza i bardziej gęsta w miarę zbliżania się ku końcowi…”, co niewątpliwie bardzo dobrze podsumowuje tę lekturę. Dotychczas miałam okazję przeczytać jedynie „Morderstwo…” autorstwa pani Krawczyk i wówczas byłam zachwycona wspaniałym poczuciem humoru oraz wartką akcją. Dlatego też z dużym entuzjazmem zabrałam się za kolejny utwór spod pióra tejże autorki i mówiąc szczerze – „Dziewczyna z aniołem” jest utrzymana w zupełnie innym klimacie, którego magię poczułam od pierwszej strony tej książki. Agnieszka Krawczyk zaprasza nas w podróż do powojennego Krakowa, w którym nie brakuje spisków politycznych w głowach ludzi, którzy w dalszym ciągu pamiętają terror sprzed kilkunastu lat. Jak można przeczytać w posłowie, historia morderstwa Iwony Horn jest całkowicie fikcyjna, jednak zanim pisarka zabrała się do przelania na papier swoich pomysłów, zapoznała się ze sprawami kryminalnymi z lat 50. i 60. Doszło wówczas do zasztyletowania i porwania Bohdana Piaseckiego, syna szefa PAX-u, oraz zabójstwa nastoletniej Magdy Sobczak. W powieści można odnaleźć wiele opisów historycznego miasta, którego aura jest wręcz niesamowita. Pani Krawczyk, posiadając przekazy rodzinne, stare gazety, zdjęcia i pamiętniki, starała się odtworzyć Kraków sprzed nieco ponad połowy wieku, pragnąc, by czytelnik zobaczył całe otoczenie oczami bohaterów, co też niewątpliwie jej się udało. Oprócz tego doskonale zostały ujęte wszelkie obowiązki ówczesnych obywateli, ich codzienne zajęcia czy też praca. Łatwo można wciągnąć się do świata pełnego tajemnic, zawirowań i konfliktów, jakie z czasem nabierają coraz większej rangi. Filip Dobrowolski, będący narratorem, na początku lektury mówi, że od przedstawionych wydarzeń minęło wiele lat, lecz on nadal nie potrafi się od nich uwolnić. Dlatego też ukazuje motywy śmierci swojej koleżanki, ale zarazem również jej skutki, jakie odbiły się na każdej osobie, która ją znała. Akcja stopniowo cały czas nabiera tempa, a dodatkowe sekrety ojca Filipa, który walczył podczas wojny domowej w Hiszpanii wraz z doktorem Gruszewskim, powodują, że odbiorca wpada w coraz większe zaciekawienie, zastanawiając się, jakim sposobem wszystkie wątki mogą stworzyć razem idealnie dopasowaną całość. Agnieszka Krawczyk posiada lekki i przyjemny styl, jednak jeśli czytelnik choć na chwilę się zamyśli i pominie któreś ze zdarzeń – nie odnajdzie się już w tym utworze. Każde słowo lub niewielkie działanie postaci, popycha wszystkie sprawy do przodu, budując również niesamowite napięcie. Dialogi wydają się być bardzo realne, natomiast przemyślenia głównego bohatera i jego towarzyszy całkowicie oddają stan ich ducha, dzięki czemu odbiorca rozumie ich tok postępowania i rozumowania. Niewątpliwie, ogromnym atutem tej powieści jest to, że pani Krawczyk doskonale ukazała wszelkie jęki i obawy postaci, które pomimo swoich fobii, brną przed siebie, próbując odnaleźć odpowiedź na wszystkie trudne pytania. Młodzi Krakowianie z 1959 roku nie są wcale płaskimi ludźmi, lecz takimi z ogromną siłą charakteru i własnymi ambicjami, co można doskonale wyczuć. Zakończenie „Dziewczyny z aniołem” szokuje, sprawiając, że należy chwilę ochłonąć i przemyśleć to, co tak naprawdę stało się z Iwoną Horn i dlaczego stała się ofiarą zabójcy. Autorka pokazała w pełni swoje pomysły, umiejętność budowania napięcia i stworzenie wydarzeń, jakie budzą całkowite zaintrygowanie.

„Piszę wesołe książki i staram się przejść przez życie z humorem” – napisała o sobie Agnieszka Krawczyk na swojej stronie (www.agnieszkakrawczyk.pl). Jednakże „Dziewczyna z aniołem” to lektura, która utrzymana została w zupełnie innym klimacie – mało tam śmiechu, a więcej zgrozy i tajemnic, jakie otwierają niesamowicie wyobraźnię czytelnika. Śmiało mogę powiedzieć, że ten kryminał to jedna z najlepszych powieści, jakie miałam okazję kiedykolwiek przeczytać. Polecam.

Czasami wyrzuty sumienia powodują, że człowiek całkowicie gubi się w swoich działaniach, nie potrafiąc wybaczyć sobie swojego zachowania z przeszłości. Niekiedy sam fakt, że nie mamy odwagi, aby przeciwstawić się woli innych, wypowiedzieć własne zdanie bądź też milczymy w chwili, kiedy mamy ochotę wykrzyczeć cała prawdę, sprawia, że po kilku dniach, tygodniach, miesiącach...