Dawno tak się nie ubawiłam przy czytaniu książki, a tym bardziej takiej, której wiodącym motywem jest śmierć. A raczej zgon planowany, gdyż powieściowi samobójcy przede wszystkim skupiają się na projektach. Gdy dochodzi do realizacji, zawsze coś staje na przeszkodzie i każde tłumaczenie jest dobre, by odwlec chwilę zbiorowego odebrania sobie życia.

Fabuła i język to majstersztyk czarnego humoru i groteski. Absurdalne wydarzenia są tak spiętrzone, że nie sposób co jakiś czas nie wybuchnąć głośnym śmiechem. Zwłaszcza, gdy śledzi się wariackie przygody zgrai potencjalnych samobójców, którzy - przygotowując się do tego doniosłego czynu - używają życia, ile tylko się da, jedzą i upijają się do nieprzytomności, podróżują po Europie, gdzie wywołują różne skandale i w końcu rozbrajają czytelnika w finale (którego nie zdradzę, by nie psuć lektury).

Powieść ta to jednak nie tylko komiczne perypetie bohaterów, ale także satyra na współczesne społeczeństwo fińskie, w której odnaleźć można sporo obrazków z naszego rodzimego podwórka. To na przykład organizowanie przez różne instytucje konferencji, które tak naprawdę są pretekstem do pijackich zabaw, fikcyjne szkolenia, które niczego nie uczą; to również poważny problem, jakim jest samotność wśród ludzi, brak akceptacji i wiary w siebie...

"Fantastyczne samobójstwo zbiorowe" to książka dla każdego, kto lubi nieszablonową literaturę i niekonwencjonalny, nietuzinkowy humor.

Dawno tak się nie ubawiłam przy czytaniu książki, a tym bardziej takiej, której wiodącym motywem jest śmierć. A raczej zgon planowany, gdyż powieściowi samobójcy przede wszystkim skupiają się na projektach. Gdy dochodzi do realizacji, zawsze coś staje na przeszkodzie i każde tłumaczenie jest dobre, by odwlec chwilę zbiorowego odebrania sobie życia.

Fabuła i język to...