Bałam się tej książki. Autentycznie bałam się tego, co może się w niej wydarzyć, bałam się, że przywiążę się do postaci, a na końcu książki spotka ich coś strasznego. A wszystko przez książkę "Dopóki śpiewa słowik" tej samej autorki, czyli Antonii Michaelis. Bałam się "Baśniarza". Obcy ludzie polecali mi chusteczki, a ja w końcu postanowiłam się w nie zaopatrzyć. To były mądre rady.

Anna Leeman, dziewczyna z dobrego domu, wzorowa uczennica, świetnie grająca na flecie. Abel Tannatek, handlarz narkotyków, baśniarz z wieloma tajemnicami, bardzo mrocznymi. Michi Tannatek, jedyna siostra Abla, jest dla niego wszystkim. To dla niej powstała baśń, piękna i smutna, niezwykle życiowa.
Annę fascynuje postać szkolnego handlarza narkotyków. Śledząc go, wysłuchuje baśni, która fascynuje ją do tego stopnia, że nie jest w stanie żyć nie poznawszy dalszego jej ciągu. Między nią a Ablem wykwita uczucie-nieracjonalne to, tych dwoje bowiem dzieli wszystko, nie łączy praktycznie nic poza uczuciem. Miłością.

Sądząc z opisu, spodziewać się można dydaktycznej historyjki o dziewczynie, która zadała się z niewłaściwym chłopakiem. Albo taniej młodzieżówki z wątkiem romantycznym. Wiele moich znajomych przeczytawszy opis obrzuciło mnie spojrzeniami typu "czytasz coś takiego? Myślałem, że masz lepszy gust literacki". A mnie osobiście, kiedy pierwszy raz przeczytałam opis, a było to już po lekturze "Dopóki śpiewa słowik" przeszedł po plecach zimny dreszcz.

Czytając tę książkę, kilkakrotnie przechodził mi dreszcz po plecach, choć książka nie jest straszna. Jest to pozycja niezwykła, zupełnie inna niż to, co można wywnioskować z jej opisu z tyłu książki. Nie jest to tania młodzieżówka, nie jest to powieść o charakterze dydaktycznym. Jest niezwykła-wszystko ma w niej swoje miejsce, baśń staje się rzeczywistością, a rzeczywistość baśnią. Postacie są niezwykle żywe, mam wrażenie że żyli naprawdę, że są ludźmi, nie postaciami książkowymi. Czyta się niezwykle szybko, ledwo się zorientowałam, kiedy ją skończyłam. Zwroty akcji są zaskakujące, nieprzewidywalne. Opisy niezwykłe, jakie potrafi napisać tylko autorka. Potrafi opisać wszystko doskonale, oddając wszystkie szczegóły. A wydarzenia opisane w książce są niezwykle życiowe, twarde jak betonowa rzeczywistość i piękne jak baśń, którą opowiada Abel. Płakałam. Gdy przeczytałam zakończenie, przez pół godziny gapiłam się pustym wzrokiem w ścianę, a po policzkach ciekły mi łzy, których nawet nie czułam. Niezwykła książka, polecam.

Bałam się tej książki. Autentycznie bałam się tego, co może się w niej wydarzyć, bałam się, że przywiążę się do postaci, a na końcu książki spotka ich coś strasznego. A wszystko przez książkę "Dopóki śpiewa słowik" tej samej autorki, czyli Antonii Michaelis. Bałam się "Baśniarza". Obcy ludzie polecali mi chusteczki, a ja w końcu postanowiłam się w nie zaopatrzyć. To były...