Ponieważ lubię sama wyrobić sobie opinię, mimo przestróg innych, wzięłam się jednak za Scarlett. Niestety, nie był to dobry pomysł. Zacznę jednak od pozytywów: pierwszą część da się przebrnąć (drugą radzę ominąć albo przekartkować) i nawet jestem w stanie uwierzyć, że niektóre pomysły fabularne są Mitchell. Nie zmienia to jednak faktu, że nawet ciekawe postaci są spłycone na potęgę, klimat epoki i wątki historyczne zniknęły, a każdy wątek został rozwleczony do bólu. Co więcej, z oryginalnej Scarlett nie zostało właściwie nic, poza wyglądem, bo jej osobowość gdzieś zniknęła w nawale ckliwych i powtarzalnych "przemyśleń". Ale najstraszniejsza rzecz w tej książce to język. Nawet Harlequiny są lepiej pisane. Język jest przede wszystkim współczesny, absolutnie nieprzystający do epoki, często kolokwialny, a miejscami wręcz wulgarny (nie chodzi mi o dosłowne wulgaryzmy, ale o prymitywizm). I z tego, co czytam, nie jest to kwestia tłumaczenia niestety... Szkoda.

Ponieważ lubię sama wyrobić sobie opinię, mimo przestróg innych, wzięłam się jednak za Scarlett. Niestety, nie był to dobry pomysł. Zacznę jednak od pozytywów: pierwszą część da się przebrnąć (drugą radzę ominąć albo przekartkować) i nawet jestem w stanie uwierzyć, że niektóre pomysły fabularne są Mitchell. Nie zmienia to jednak faktu, że nawet ciekawe postaci są spłycone...