Kiedy otworzyłem tę książkę... zaczęły się z jej kart wysypywać przymiotniki, setkami, tysiącami. Wylały się jak wielka rzeka. Amazonka przymiotników. Słowa zaplatały się ze sobą w warkocze, coraz grubsze, coraz bardziej splecione, pochłonęły mnie, sponiewierały i wypluły. Chciałbym powiedzieć, że to grafomaństwo, że to słabe, ale nie mogę. To nie jest słabe! Chuda kobiecina zgwałciła moje poczucie własnej wartości. Wydawało mi się, że jestem oczytany, że czytałem największych pisarzy, że co mnie może zaskoczyć. A jednak porwały mnie te przymiotniki. Np. opis seksu w barwach (!), dźwiękach. Ja tak nie umiem i nigdy nie będę umiał! Całe szczęście, że książka jest nudna. To retrospekcja ukraińskiej duszy, rozważania nad historią narodu, do mnie nie przemawia. Dzięki temu zachowałem resztki godności, ale tylko resztki. Pobiła mnie tymi przymiotnikami, porównaniami, odniesieniami, stylem, kunsztem, mistrzostwem. Brawa dla tłumaczki, bo to co trzymałem w rękach to powieść wybitna. Nienawidzę was za to (autorki i tłumaczki)! :)

Kiedy otworzyłem tę książkę... zaczęły się z jej kart wysypywać przymiotniki, setkami, tysiącami. Wylały się jak wielka rzeka. Amazonka przymiotników. Słowa zaplatały się ze sobą w warkocze, coraz grubsze, coraz bardziej splecione, pochłonęły mnie, sponiewierały i wypluły. Chciałbym powiedzieć, że to grafomaństwo, że to słabe, ale nie mogę. To nie jest słabe! Chuda...