Przeszłość nie daje o sobie zapomnieć, wraca ze zdwojoną siłą. Wydarzenia, które miały miejsce na poddaszu kiełkuję, odradzają się we wspomnieniach, uzewnętrzniają w bohaterach. „A jeśli ciernie” to kontynuacja bestsellerowej sagi o rodzinie Dollangangerów. W gwoli przypomnienia, po tragicznej śmierci pana domu, niezaradna i zrozpaczona matka czworga dzieci, udaje się do rodziny, która rzekomo ma pomóc im stanąć na nogi. Jednak wcześniejsze zatargi zmuszają kobietę, aby ukryła dzieci na poddaszu. Dni, tygodnie i miesiące spędzone na poddaszu zmieniły się w lata tortury. Decyzja o ucieczce okazała się jedyną nadzieją na normalne życie, „Płatki na wietrze” jest kontynuacją „Kwiatów na poddaszu”. Wtedy dzieci trafiają do domu dr. Paula Sheffielda, szansa dana im przez los, pozwoliła rodzeństwu wyrwać się z amoku, zobaczyli jak wiele dobra jest na świecie. Ale czy to wystarczyło, aby zapomnieć o przeszłości? W trzeciej części „A jeśli ciernie” widzimy, że rysa nienawiści, nieczułości i braku miłości odcisnęła swoje piętno na psychice Cathy i Chrisa, do tego stopnia, że normalne życie nie jest i nigdy nie będzie możliwie, mimo wielu starań.

Cathy i Chris - żona i maż. Szczęśliwe zakończenie czy początek obłędu? O tym dowiemy się od Jory’ego i Barta, którzy są narratorami powieści. To ich oczami obserwujemy wydarzenia, które mają tam miejsce. Pewnego dnia nieopodal ich domu wprowadza się tajemnicza kobieta w czerni. Bart ulegając pokusie ciasteczek i lodów zaczyna systematycznie odwiedzać kobietę, która każe nazywać się babcią. Za sprawą babci i jej lokaja Bart dociera do pewnych faktów, które obudzą w nim demona.

Fabuła w żaden sposób nie odzwierciedla emocji, jakie towarzyszą podczas czytania tej książki. „A jeśli ciernie” to książka przesiąknięta trucizną, dotyka ona nie tylko bohaterów, ale także czytelników, którzy strona po stronie dawkują sobie jad.

Andrews wykreowała bardzo jednoznacznych bohaterów, ich cechy, a właściwie wady są wyjaskrawione do granic możliwości. Centralnych punktem fabuły jest zachowanie Barta, który z dnia na dzień wymyka się spod kontroli. Nieumiejętność poradzenia sobie z emocjami i wiedzą, którą posiadł, może doprowadzić tragedii. Pewne wydarzenia, o których nie chcę tu pisać, poświadczyły o psychicznej ułomności chłopca, ale z drugiej strony potrafię sobie wytłumaczyć, jak wielkiej krzywdy doznał nastoletni chłopiec bombardowany, w tak młodym wieku, faktami z życia jego „rodziców”. Czy ta chora sytuacja odnajdzie akceptację, zrozumienie i przebaczenie? Przeczytajcie

Jest to książka, obok, której nie można przejść obojętnie. Dziwi, szokuje, a nawet bulwersuje. Nie chcę zachęcać, nie będę również zniechęcać. Na mnie książka zrobiła ogromne wrażenie, a emocje, których doznałam okazały się pajęczą siecią cierpienia. Wbrew pozorom książka jest o wybaczaniu, trudnym bolesnym, a jednak potrzebnym.

Przeszłość nie daje o sobie zapomnieć, wraca ze zdwojoną siłą. Wydarzenia, które miały miejsce na poddaszu kiełkuję, odradzają się we wspomnieniach, uzewnętrzniają w bohaterach. „A jeśli ciernie” to kontynuacja bestsellerowej sagi o rodzinie Dollangangerów. W gwoli przypomnienia, po tragicznej śmierci pana domu, niezaradna i zrozpaczona matka czworga dzieci, udaje się do...