Czasem nawet ja muszę zrobić sobie przerwę od fantastyki i dać szansę innej literaturze. Tym razem padło na "Kto się boi pana Wolfe'a?".
Co my tu mamy? Ellie, copywriterka na co dzień niechlujna i rozchełstana ma szefa, za którym oglądają się wszystkie kobiety.
Jak łatwo się domyślić, tych dwoje będzie miało się ku sobie. I choć oboje będą próbowali zwalczać to uczucie, wiadomo - pożądanie weźmie górę. Potem będą upojne dwa tygodnie, podczas których nasza dwójka będzie uprawiać seks gdzie popadnie (Jack ma awersję do łóżek) i w dużych ilościach. Oczywiście byłoby za dobrze, gdyby od razu żyli długo i szczęśliwie. Jack skrywa, ach, bolesną tajemnicę, przez którą porzuca Ellie. Zdesperowana bohaterka w imię źle pojmowanej miłości chwyta się wszystkiego - pozwala, by Jack upokarzał ją publicznie, ba, sama się upokarza.
A kiedy w końcu Jack przychodzi po rozum do głowy i chce wrócić, Ellie wybacza mu wszystko i rzuca się w jego szerokie ramiona. Takim sposobem mamy cukierkowy happy end.
Nie urzekła mnie ta książka. Nie podobały mi się decyzje Ellie, a prostacki i wulgarny Jack (określenia zaczerpnięte z książki) wcale nie podbił mojego serca.
Mimo wszystkich tych wad łapałam się na tym, że uśmiecham się głupio podczas lektury, przez co mogę przyznać tej książce miano dobrego czytadła. Jeśli ktoś nie ma nic lepszego do roboty niech czyta, ale literatura wysokich lotów to nie jest.

Czasem nawet ja muszę zrobić sobie przerwę od fantastyki i dać szansę innej literaturze. Tym razem padło na "Kto się boi pana Wolfe'a?".
Co my tu mamy? Ellie, copywriterka na co dzień niechlujna i rozchełstana ma szefa, za którym oglądają się wszystkie kobiety.
Jak łatwo się domyślić, tych dwoje będzie miało się ku sobie. I choć oboje będą próbowali zwalczać to uczucie,...