Powrót mojej ukochanej autorki do początków. Tym razem zamiast o wampirach zajęła się wilkołakami.
Jak już pisałam uwielbiam tę autorkę, gdy sięgam po jej książki wiem czego się spodziewać.
Wiem, że na czas danej lektury przeniosę się tam gdzie ona poprowadzi. Czemu? Opisy zawarte w książce dają coś, jakąś magię dzięki której przenoszę się do mrocznych lasów, mogę prawie poczuć ten wiatr we włosach, zimno czy piękno przyrody. Ale to nie wszystko, nie tylko dzięki opisom mogę odczuć dane miejsce, potrafi doskonale oddać odczucia bohatera, jego przerażenie, jego zachwyt życiem, miłość, rozterki itd. Dzięki tej magi możemy wczuć się w rolę głównego bohatera.
Co do samej powieść, Rice nie tylko przedstawia nam historię młodego wilkołaka, młodzieńca zagubionego między swoimi rozterkami ale próbuje stawiać i odpowiadać na ciężkie pytania. Moralność, miłość, Boga czy posiadania duszy, te pytania przewijają się przez całą książkę, nie są one jednak nachalne czy nagminne, po prostu są, do jakich wniosków dochodzi, trzeba przekonać się samemu.
Książkę można czytać na różne sposoby, dobrą przygodę czy przemyślenia filozoficzne lub jeszcze inaczej. Jak jej nie czytać jest to dobra książka, warta przeczytania, już nie mogę się doczekać kontynuacji, polecam.

Powrót mojej ukochanej autorki do początków. Tym razem zamiast o wampirach zajęła się wilkołakami.
Jak już pisałam uwielbiam tę autorkę, gdy sięgam po jej książki wiem czego się spodziewać.
Wiem, że na czas danej lektury przeniosę się tam gdzie ona poprowadzi. Czemu? Opisy zawarte w książce dają coś, jakąś magię dzięki której przenoszę się do mrocznych lasów, mogę prawie...