Upadek duchowości w XXI wieku.

Debiut Minajewa ujrzał światło dzienne w 2006 roku. Książka paradoks, spotykając się z nieszczędzącą krytyką, sprzedaje się w ponad 2 mln egzemplarzy stając się zjawiskiem kulturowym. Pewnie krytyka była tak druzgocąca, że żadne większe wydawnictwo nie było zainteresowane tłumaczeniem na język polski. W konsekwencji w 2012 roku nakładem małego wydawnictwa Claroscuro książka trafia do polskiego czytelnika. Tłumaczem jest Paweł Podmiotko, bardziej znany czytelniczej rzeszy tłumaczeniami książek Głuchowskiego i z uniwersum Metro 2033.

Głównym bohaterem jest bezimienny Narrator, młody dyrektor sprzedaży jednej z międzynarodowych korporacji. Czytelnik poznaje dzień po dniu jego życie. Spotkania korporacyjne, nocne imprezy w modnych moskiewskich klubach i regularne upijanie się, narkotyzowanie i przygodne romanse. Narrator przesiąknięty jest cynizmem i samozaprzeczaniem, nadającym mocy tytułowi. Autor ustami swego bohatera krytykuje problemy rosyjskiego społeczeństwa i miejsca człowieka w tym społeczeństwie…


Zabierając się za książkę liczyłem na lekką szybką lekturę o problemach, które przeminęły ponad 10 lat temu. Rzeczywistość pokrzyżowała plany, wcale nie była lekko. Całość przesiąknięta jest jakimś poczuciem krzywdy i pustki. Brakuje w niej sensu, celu. Pewnie tak miało być. Autor próbuje wciągnąć czytelnika w odmęty depresji, pozwalając mu z czystym sumieniem, czytając ostatnie zdania, powiedzieć o narratorze: „Ale skur…”.
Słaba narracja, prymitywny styl daleki od artystycznego. Gniot nad gnioty, a jednak zatrzymuje. Czym jest duchowość? Czy potrzebna jest człowiekowi? Skłania też do kolejnych refleksji, czy rzeczywiście pisana jest o Rosji i ponad 10 lat temu? Nadal istnieje pewna granica i odmienność wręcz kulturowa pomiędzy stolicą i całą resztą. Całkiem możliwe, że korporacyjny lud codziennie rano dba o zdrowie na siłowniach, popijając wysiłek koktajlem z jarmużu by wieczorem go tracić, wciągając kolejną kreskę. Kto wie…
Dobra książka, z sensem. Ukazuje cały patos i iluzoryczność dzisiejszego celebryckiego życia. Niech będzie, że teoretycznie w Rosji.

Upadek duchowości w XXI wieku.

Debiut Minajewa ujrzał światło dzienne w 2006 roku. Książka paradoks, spotykając się z nieszczędzącą krytyką, sprzedaje się w ponad 2 mln egzemplarzy stając się zjawiskiem kulturowym. Pewnie krytyka była tak druzgocąca, że żadne większe wydawnictwo nie było zainteresowane tłumaczeniem na język polski. W konsekwencji w 2012 roku nakładem...