Gdyby jakaś Ukrainka odważyła się napisać podobną książkę o Polakach i gdyby znalazło się wydawnictwo, które także by się odważyło ją wydrukować, to wybuchłby skandal, który miałby, całkiem możliwe, że konsekwencje międzynarodowe z uznaniem dyplomatów ukraińskich za persony non graty i zerwano by pewnie stosunki dyplomatyczne. Wybuch wojny także nie byłby wykluczony. Polskie społeczeństwo byłoby oburzone, a słowo Ukrainka stałoby się bardzo poważną konkurencją dla wielu takich popularnych słów na k... i p... i ch... itd. Dlatego muszę przyznać, że zaczęłam podejrzewać, że społeczeństwo niemieckie w ogólności może mieć jakieś tam zalety, mimo że wyhodowali sobie Adolfa, czego ja, nieodrodna córa mojego narodu zapomnieć im nie mogę i mówią po niemiecku, któren to język jest językiem gwałtu i przemocy, a nie filozofii i miłości, jak się jeszcze w XIX wieku jakimś naiwniakom wydawało. Autorka pisze, że sprzątanie w niemieckich domach uważa za wystarczającą jej karierę, ale jej nie bardzo wierzę, bo w takim razie dlaczego napisała tę książkę. Chyba że tylko dlatego, żeby zemścić się na pewnej babci, która robiła kupę obok sedesu z uporem godnym znacznie lepszej sprawy. Książką mnie z lekka zeźliła, może dlatego, że ja nie lubię sprzątać, a ponieważ też nie lubię bałaganu, więc muszę. A Autorka mówi, ze lubi i nie ma takiego problemu. Dlatego napisałam taką właśnie recenzję tej książki. Pewnie dlatego, ze też chciałam się zemścić za tę niesprawiedliwość losu. Howgh!

Gdyby jakaś Ukrainka odważyła się napisać podobną książkę o Polakach i gdyby znalazło się wydawnictwo, które także by się odważyło ją wydrukować, to wybuchłby skandal, który miałby, całkiem możliwe, że konsekwencje międzynarodowe z uznaniem dyplomatów ukraińskich za persony non graty i zerwano by pewnie stosunki dyplomatyczne. Wybuch wojny także nie byłby wykluczony....