Czas wczesnego dzieciństwa kojarzy nam się z najczęściej z niewinnością, beztroską i umiejętnością cieszenia się najmniejszą rzeczą: te laurki produkowane hurtowo w przedszkolu, rola krasnoludka w przedstawieniu, czy bale przebierańców gdzie każda dziewczynka była przebrana za królewnę. Wszystko to udokumentowane na zdjęciach na których szczerzą się w bezzębnych uśmiechach szczęśliwe maluchy.

Gdzieś tam głęboko ukrywamy mniej fajne wspomnienia kiedy to ktoś nas przezwał, pokazał palcem, dał sójkę w bok bo byliśmy odrobinę inni: grubi, piegowaci, jąkający się, w okularach, ubierający się w znoszone ubrania. Czasami zdarza się że te z pozoru niewinne zaczepki potrafią zostawić głęboką zadrę w sercu i rzutować na nasza samoocenę w dorosłym życiu.
Problem przemocy wśród dzieci: ich częstą bezwzględność i okrucieństwo wobec słabszych opisuje książka „Domek z piernika” Carin Gerhardsen. W okolicach Sztokholmu dochodzi do brutalnych morderstw. Z pozoru nic ofiar nie łączy jednak w toku śledztwa okazuje się że wiele lat temu chodzili do jednego przedszkola. Śledczy wpadają na trop że to w okresie wczesnego dzieciństwa należy szukać motywu który przyświeca zabójcy.

Ta lektura ma wszystko co powinien posiadać dobry kryminał: wyrazistego bohatera (z jednej strony świetnego policjanta z drugiej ojca piątki dzieci), napięcie które rośnie z każdą stroną i intrygę która pozwala nam samym pobawić się w detektywów.
Jak to zwykle w skandynawskim kryminałach bywa: jest mroczno i tajemniczo do samego końca. Dla wielbicieli gatunku pozycja obowiązkowa.

Czas wczesnego dzieciństwa kojarzy nam się z najczęściej z niewinnością, beztroską i umiejętnością cieszenia się najmniejszą rzeczą: te laurki produkowane hurtowo w przedszkolu, rola krasnoludka w przedstawieniu, czy bale przebierańców gdzie każda dziewczynka była przebrana za królewnę. Wszystko to udokumentowane na zdjęciach na których szczerzą się w bezzębnych uśmiechach...