Autobiografia Andrzeja Iwana, to obowiązkowa lektura dla każdego fana piłki nożnej. Tę książkę można polecić każdemu, jednak kibicom przede wszystkim.
"Spalony" to obraz człowieka, który miał wszystko, a teraz nie ma nic. Tym jednym zdaniem opiszę tę książkę, gdyż dużo juz zostało tu powiedziane na temat jej zawartości, więc nie będę się powtarzać.

Autobiografia Iwana ukazuje nam świat polskiej piłki nożnej, lat 70. i 80. . Lat, prawdopodobnie najowocniejszych w historii polskiego futbolu, a już na pewno w historii Wisły Kraków.

Ta książka ma wyjątkową wartość dla młodszych kibiców, którzy ze względów oczywistych nie mieli okazji żyć w tamtych czasach, a PRL znają tylko ze szkoły i opowieści dziadków.
Anegdoty i wspomnienia Iwana w świetny sposób ukazują absurdalność tamtych czasów. Groteskowe wręcz przygody piłkarza i jego kumpli, z jednej strony bawią, z drugiej jednak ilustrują nam, że mimo wszelkich zapewnień Polska należy do wschodu. Wschodu, który został dobitnie naznaczony komunistyczną ideologią, której ślady widoczne są do dziś.

Iwan opisuje także piłkarzy, z którymi wówczas miał okazję grać, czyli prawdę mówiąc całą śmietankę ówczesnego futbolu, którą do dziś wspominamy z nutą tęsknoty.

Charakterystyki Gorgonia, Młynarczyka, Deyny, Szarmacha i innych, stworzone przez Iwana, ukazują tych piłkarzy od nieco innej strony, niż zwykliśmy poznawać. Oprócz wartości iście piłkarskich, "Ajwen" nakreśla nam także cechy charakteru danych piłkarzy, opisuje ich skłonności, zainteresowania, przyzwyczajenia, wady, zalety...

W wyjątkowo surowy sposób Iwan opisuje reprezentację Polski prowadzoną przez Jacka Gmocha. Bez zbędnych ceregieli, rozprawia się ze szkoleniowcem, ujawniając szokujące fakty dot. jego osoby.
W podobnym tonie Iwan opisuje MŚ w Hiszpanii, które wprawdzie dały Polakom wiele szczęścia, ale dla piłkarzy pozostawiły gorzki posmak.

W książce nie brakuje także bardzo prywatnych, wręcz intymnych wyznań, dotyczących własnych słabości i uzależnień.
Szczerość z jaką Iwan komentuje polską piłkę nożną z przełomu lat 70. i 80. ujmuje czytelnika już od pierwszych stron.
Korupcja, sprzedawanie meczów, handel wódką, układy z MO... Iwan krok po kroku demaskuje polski futbol i PRL.
Po opublikowaniu książki, część polskiego piłkarskiego świata z pewnością nie mogła przez długi czas spać spokojnie.

Wśród opisów meczów, treningów, wieczornych imprez, uzależnienia od hazardu i alkoholu, wyraźnie brakuje rodziału o rodzinie.

Dowiadujemy sie wprawdzie, że żona Iwana znosiła jego wyskoki i do dziś są razem, lecz nic poza tym.
Pani Barbara z pewnością nie uśmiechała się do męża za każdym razem, gdy dowiadywała sie o jego przewinieniach. Z pewnością miała też momenty zwątpienia i załamania. Nie chce mi się wierzyć, że była tak silna, że ani razu nie pomyślała, by rzucić Andrzeja i zacząć żyć pełnią życia.
Wiemy ile zdrowia kosztowały Iwana uzależnienia. Ile kosztowały te uzależnienia jego żoną?
Nie proszę o to, by Iwan ujawnił intymne szczegóły z jego małżeństwa, ale wywiad z Barbarą Iwan, na końcu książki na pewno byłby świetnym dodatkiem.
Dodatkiem, który spowodowałby, że książce dałabym 10/10.

Autobiografia Andrzeja Iwana, to obowiązkowa lektura dla każdego fana piłki nożnej. Tę książkę można polecić każdemu, jednak kibicom przede wszystkim.
"Spalony" to obraz człowieka, który miał wszystko, a teraz nie ma nic. Tym jednym zdaniem opiszę tę książkę, gdyż dużo juz zostało tu powiedziane na temat jej zawartości, więc nie będę się powtarzać.

Autobiografia Iwana...