Strach tnie głębiej niż miecze.

Wiele czasu musiało upłynąć nim w końcu wzięłam się za czytanie "Gry o tron", tak zachwalanej przez rzesze czytelników na świecie.

Ciężko było mi się zdecydować, czy w ogóle chcę zaczynać nową serię (kilka innych nadal nie skończyłam), ale zrobiłam to i... w żadnym wypadku nie żałuję.

"Gra o Tron" to wielowarstwowy świat skonstruowany od podstaw: nie można w nim znaleźć żadnych schematów czy inspiracji innymi powieściami z tego gatunku. Wszystko to świadczy o wielkim kunszcie autora i niczym nieskrępowanej wyobraźni.

Główny wątek toczy się pomiędzy rodem Lannisterów i Starków, a chodzi oczywiście o władzę i sieć intryg, które są silnie zakorzenione w całej opowieści.

Przez pierwsze kilkadziesiąt stron książki byłam trochę zagubiona, ale konsekwentnie uczyłam się imion, rodów i nazw zamków, co po pewnym czasie przestało sprawiać mi jakąkolwiek trudność. Powieść napisana jest pięknym językiem i pomimo obszerności pierwszej części cyklu (ponad osiemset stron) nie odczuwałam zmęczenia podczas czytania, a autor umila główne wątki cudownymi opisami przyrody czy uczuć bohaterów, ale z drugiej strony mamy wiele miejsca poświęconego przemocy i scenom walk, zresztą bardzo bogatych w detale.

Bohaterów jest bardzo wielu, ale (tutaj mały spoiler) nie można przywiązywać się do żadnego z nich, ponieważ po przewróceniu kartki może już nie żyć, co jest smutne, bo większość bohaterów, którym kibicowałam tak skończyła.

Książka w idealny sposób ukazuje, ile i w jaki sposób ludzie są w stanie sprzedać dla władzy i tego, by ją utrzymać.

Pierwszy sezon serialu obejrzałam na równi z książką, przez co też łatwiej było mi nie pogubić się w skomplikowanej fabule oraz dopasować twarze do imion, co okazało się być dość trudnym zajęciem.

Jednym z głównych minusów książki jest przedstawienie kobiet, a dzielą się na trzy typy:

a) władczynie - rządzą wszystkim i wszystkimi, nawet jeśli reszta o tym nie wie
b)cnotliwe damy - Sansę miałam ochotę zamordować, jej zachowanie było nie do zniesienia
c) dziwki - kradną, kłamią, rozkładają nogi na prawo i lewo

To jest jeden z głównych problemów tej książki, że nie mogłam znaleźć bohaterki, której postawa naprawdę mi pasowała.

Jednak na pewno "Gra o tron" została najlepszą książką 2017 i nie mogę doczekać się, aż będę kontynuowała serię i liczę na to, że kolejne części będą na tak wysokim poziomie jak pierwsza.

Strach tnie głębiej niż miecze.

Wiele czasu musiało upłynąć nim w końcu wzięłam się za czytanie "Gry o tron", tak zachwalanej przez rzesze czytelników na świecie.

Ciężko było mi się zdecydować, czy w ogóle chcę zaczynać nową serię (kilka innych nadal nie skończyłam), ale zrobiłam to i... w żadnym wypadku nie żałuję.

"Gra o Tron" to wielowarstwowy świat skonstruowany...