Sięgając po książkę Marty Okniańskiej „Anime…” liczyłam na rzetelną, naukową analizę zjawiska. Niestety, lektura bardzo mnie zawiodła. Przede wszystkim jest to bardzo pobieżna analiza. Niech nie zwiodą czytelnika obszerne rozdziały, lwia ich część poświęcona jest „spoilerowaniu”, a nie próbie przyjrzenia się fenomenowi japońskiej animacji. Autorka powtarza niczym mantrę, że specyfika anime wynika z japońskiej kultury i historii, ale niestety nie próbuje ich opisać. Jakie elementy kultury i historii determinują taki, a nie inny kształt anime? Co wpływa na podejmowanie takiej, a nie innej tematyki w japońskiej animacji? Na te pytania odpowiedzi brak.

Ponadto w książce dominują płytkie, powierzchowne wnioski (każdy bohater umiera szczęśliwy, bo pogodzony ze sobą, tu cytat: „Umiera piękną, chwalebną i wzniosłą śmiercią jako człowiek, który oddaje życie za swoje ideały i przekonania”), a egzaltowany ton wypowiedzi na przemian śmieszy i irytuje, ale przede wszystkim podważa naukowość wywodu („w jego oczach pojawiają się groźne błyski, zaś wykrzywione w grymasie niezadowolenia usta wykrzykują, iż wcale nie jest mały jak fasolka”). Nie wspominając o ubogiej bibliografii, którą posiłkuje się autorka, a na którą składa się głównie czasopismo „Kawaii” (sic!).

W książce brak obiektywizmu. Doceniam zapał autorki jako fanki, ale niestety jej pasja nie pozwala nabrać dystansu do opisywanego zjawiska, przez co dokonuje krzywdzących uproszczeń typu: anime są wartościowe, a zachodnie filmy animowane są miałkie i pozbawione istotnej treści (oj, Disney dostał ostro po łapach!). Zabawny fragment dotyczy porównania serialu „South Park” do anime – autorka wpada we własną pułapkę, wcześniej utyskuje na stereotypowe postrzeganie anime jako brutalnej i pornograficznej bajki, aby w chwilę później użyć tych samych słów w odniesieniu do amerykańskiej kreskówki.

Podsumowując, książki nie polecam. Nie jest to pozycja naukowa, po której można spodziewać się rzetelnej i wnikliwej analizy. Jest to raczej bezkrytyczny panegiryk pisany przez fana dla… właściwie trudno zdefiniować odbiorcę, bo wiele potknięć, od zwykłych literówek po poważne błędy merytoryczne, utrudniają przebrnięcie do końca książki i zniechęcą niejednego. Tylko dla wytrwałych.

Sięgając po książkę Marty Okniańskiej „Anime…” liczyłam na rzetelną, naukową analizę zjawiska. Niestety, lektura bardzo mnie zawiodła. Przede wszystkim jest to bardzo pobieżna analiza. Niech nie zwiodą czytelnika obszerne rozdziały, lwia ich część poświęcona jest „spoilerowaniu”, a nie próbie przyjrzenia się fenomenowi japońskiej animacji. Autorka powtarza niczym mantrę, że...