Mam problem z tą książką. Jest to komiks, więc zdawałoby się, że najważniejszą cechą, stanowiącą o jego wartości, powinien być rysunek. A tu kreska jest doprawdy zachwycająca, mimo że wolę kolor. Niemniej komiks - przynajmniej w tym przypadku - nadal pozostaje jednocześnie książką. A tą ceni się za pomysł, fabułę i przesłanie, które niesie. I tu jest kłopot. Bo samą historię - miłości mimo wszystko, w okrutnym i nieprzychylnym świecie - można by uznać za mało może odkrywczy, ale wdzięczny literacko temat. Ale przesłania i wizji świata przedstawianej przez autora przy zdrowych zmysłach nie można zaakceptować. Główna bohaterka - jak wszystkie kobiety - jest bezwolną zabawką w rękach mężczyzn, przerzucaną między nimi i bezlitośnie wykorzystywaną, głownie seksualnie. Wszystkie kobiety - łącznie z Dodolą - żyją i czynią wszystko po to, by zadowolić mężczyzn, którzy jak jeden, są do cna zepsuci, wyuzdani, okrutni, cyniczni. Ale nawet i to pal sześć, najbardziej niepokoi to, że piękna kreska i rozbieranie co pięć obrazków, bez szczególnego uzasadnienia, głównej bohaterki przy fakcie, że jest ona rysowana jako bardzo atrakcyjna, seksualizuje w sposób pozytywny, wszelkie chore relacje, ukazane w tej historii. Sposóbukazania małżeństwa 8 - letniej Dodoli ukazuje pedofilię jako coś, co może być dobre i usprawiedliwione, pojawienie się w relacji brat - siostra elementu pociągu płciowego jako wzniosłe i potencjalnie podniecające, zwłaszcza dla młodego, nieukształtowanego psychicznie jeszcze czytelnika, zaś gwałty i seksualne maratony obleśnego sułtana jako coś, co wykorzystywane kobiety przyjmują co najwyżej z lekką rezygnacją. Obrazki ilustrujące sceny z sułtanem mają wręcz radosno - prześmiewczo - lubieżny wydźwięk. Nie mówię, że autor pochwala rysowane praktyki, ale w żaden sposób nie daje znaku, że zachowania te są dewiacją, a poprzez nadmierną i nieuzasadnioną seksualizację głównej bohaterki (czy zawsze - poza okresem ciąży - musi być piękna i naga, wygięta w kuszące pozycje, nawet gdy nie ma to fabularnego uzasadnienia?) powoduje, że książka nadaje się raczej jako pożywka i wsparcie dla rozbuchanych fantazji nastolatka późnym wieczorem pod kołdrą, a nie jako przypowieść o jakichkolwiek wartościach, godną głębszej refleksji. Od momentu, gdy jedna z głownych postaci podjęła irracjonalną i absurdalną decyzję dotyczącą swojej cielesności, czytałam tylko po to, żaby zobaczyć, jak można zakończyć tak bzdurnie poprowadzona opowieść. W sumie, z uwagi na powyżej wskazane aspekty, które nie tak trudno potraktować jako pochwała dominacji mężczyzn nad kobietami i dziećmi, trudno tą opowieść potraktować jako krytykę świata islamu. Ogólnie lektura pozostawiła we mnie znaczny niesmak. Druga i trzecia gwiazdka w uznaniu talentu rysowniczego.

Mam problem z tą książką. Jest to komiks, więc zdawałoby się, że najważniejszą cechą, stanowiącą o jego wartości, powinien być rysunek. A tu kreska jest doprawdy zachwycająca, mimo że wolę kolor. Niemniej komiks - przynajmniej w tym przypadku - nadal pozostaje jednocześnie książką. A tą ceni się za pomysł, fabułę i przesłanie, które niesie. I tu jest kłopot. Bo samą...