Warstwa graficzna (kreska, kadry, dynamika przejść, estetyka przekazu emocji, ornamenty itp.) Przepiękna, 10/10. Odnośnie fabuły,przedstawienia aspektów kulturowych i wiarygodności opowieści niestety dużo gorzej. Nie mogę jednak ocenić niżej niż 7 ze względu na niesamowity aspekt wizualny.

Warstwa graficzna (kreska, kadry, dynamika przejść, estetyka przekazu emocji, ornamenty itp.) Przepiękna, 10/10. Odnośnie fabuły,przedstawienia aspektów kulturowych i wiarygodności opowieści niestety dużo gorzej. Nie mogę jednak ocenić niżej niż 7 ze względu na niesamowity aspekt wizualny.

Przeczytałam tą powieść dwa razy i wielokrotnie wracałam do niej myślami po lekturze, ale nadal tak naprawdę nie umiem wyrobić sobie o niej konkretnej opinii.
Bez wątpienia sama kreska jest przepiękna, a ilustracje, inspirowane wzornictwem arabskim i Koranem, zachwycają szczegółowością i dynamiką. Muszę też przyznać, że samo przesłanie tej opowieści trafia do mnie i wzrusza. Ale trzeba powiedzieć to jasno - Habibi nie tylko erotyzuje przemoc wobec kobiet, ale i jaskrawo powiela orientalistyczne kalki o kulturze arabskiej. Brak tu niuansu, brak przełamania stereotypów. Bohaterów zalewa ocean cierpienia, a czytelnika - ocean wątpliwości czy dobrze robi, czytając tą książkę. Niestety, rasa i płeć autora w tym przypadku mają znaczenie.

Przeczytałam tą powieść dwa razy i wielokrotnie wracałam do niej myślami po lekturze, ale nadal tak naprawdę nie umiem wyrobić sobie o niej konkretnej opinii.
Bez wątpienia sama kreska jest przepiękna, a ilustracje, inspirowane wzornictwem arabskim i Koranem, zachwycają szczegółowością i dynamiką. Muszę też przyznać, że samo przesłanie tej opowieści trafia do mnie i...

„Habibi” to powieść graficzna, która odurza orientem. To królestwo dysonansów, począwszy od oprawy graficznej, która zachwyca, po fabułę, która dość często jest brudna, brutalna i obrzydliwa.

Craig Thompson, wielokrotnie nagradzany amerykański powieściopisarz graficzny, zafascynowany kulturą arabską, głównie jej kaligrafią i wzornictwem, które stale obecne jest w sztuce użytkowej, daje upust swojemu talentowi i tworzy monumentalną opowieść o ludziach, których życie nie należy do nich i którzy robią wszystko, by odzyskać chociaż część tak upragnionej wolności.

Losy Dodoli i Zama śledzi się trochę z ciekawością, trochę z zasmuceniem a trochę ze złością. Narracja nie jest strukturą linearną. Losy tej dwójki przeplatane są przypowieściami z Koranu, retrospekcjami lub zwyczajnymi przeskokami w wątkach. Trzeba mocno osiąść w tej powieści, żeby nie pogubić się w  treści, jednocześnie dając sobie swobodę na zanurzenie się w tej osobliwej baśni z tysiąca i jednej nocy.

„Habibi” to męski świat, w którym kobieta traktowana jest jak przedmiot. Jest zabawką spełniającą zachcianki, ciałem służącym konkretnym celom, naczyniem, które doskonale oddają rysunki autora. W tym wszystkim zamotane są jakieś szlachetne uczucia, ale blakną pod wpływem moralnego nihilizmu. 

Moim zdaniem warto zajrzeć do tej księgi, choćby tylko po to, by nacieszyć oko fantastyczną kreską.

IG @angelkubrick

„Habibi” to powieść graficzna, która odurza orientem. To królestwo dysonansów, począwszy od oprawy graficznej, która zachwyca, po fabułę, która dość często jest brudna, brutalna i obrzydliwa.

Craig Thompson, wielokrotnie nagradzany amerykański powieściopisarz graficzny, zafascynowany kulturą arabską, głównie jej kaligrafią i wzornictwem, które stale obecne jest w sztuce...

Daje te cztery gwiazdki ze względu na klimat i ładną kreskę. Plusem było również przeplatanie głównego wątku przypowieściami z Koranu, czy prezentowaniem różnych symboli właściwych dla tej kultury. Sama historia również zapowiadała się obiecująco i gdzieś do setnej strony byłam zachwycona.

Jednak, później dostajemy coraz więcej przeseksualizowanych scen gwałtów. Główna bohaterka zawsze rysowana jest w pozach, które są właściwe dla dobrowolnego seksu, a w takiej ilości przynoszą na myśl nic innego jak fantazje seksualne, czy też filmy pornograficzne. I nie byłoby w tym nic złego gdyby nie były to właśnie sceny gwałtów. Chyba nie muszę dodawać, że wizerunek piersi innych niż te w „idealnym dla mężczyzn” rozmiarze i kształcie były pokazane chyba dwa razy. Penisa nie naliczyłam żadnego.

SPOILER
Gdzieś w połowie orientujemy się również, że nasza główna bohaterka skończy w romantycznym związku ze swoim przybranym synem. W sumie sugeruje nam to już sam tytuł. XD Rozumiem, że nie ma między nimi więzi krwi ale imo jednak matka to nie jest jedynie pojęcie biologiczne, a też społeczne.

Gdzieś na 400 stronie chciałam zrobić DNF, bo czułam się coraz bardziej niekomfortowo, ale dokończyłam żeby zobaczyć czy serio skończy się to tak jak myślałam i niestety tak.

Daje te cztery gwiazdki ze względu na klimat i ładną kreskę. Plusem było również przeplatanie głównego wątku przypowieściami z Koranu, czy prezentowaniem różnych symboli właściwych dla tej kultury. Sama historia również zapowiadała się obiecująco i gdzieś do setnej strony byłam zachwycona.

Jednak, później dostajemy coraz więcej przeseksualizowanych scen gwałtów. Główna...

przepiękna kreska i detale. wizualny majstersztyk.

przepiękna kreska i detale. wizualny majstersztyk.

Jedna z postaci komiksu mówi, że jest znudzona, bo choć ma dostęp do wyrafinowanych rozkoszy, to żadna z nich nie daje satysfakcji. I tak jest z tym komiksem: mamy tu rozdmuchaną historię, pełną zaskoczeń, sensacji, historycznych, symbolicznych i religijnych odwołań, ale wszystko to razem smakuje jak odgrzany bigos.

Pomijając już objętość, ta historia jest pozbawiona autentycznych emocji. Jest pełna profesjonalnych trików, które powinny nas zaangażować... ale nie angażują. Mimo świetnego warsztatu graficznego.

Główna postać jest trochę papierowa, w jej życiu dzieje się dużo, ale mam wrażenie, że autor robi to bez większego namysłu. Po prostu wziął kilka ogranych chwytów – bezbronność, opresję, egzotykę, seks, religię/magię, przepych i biedę – i sklecił kandydata na bestseller.

Można o świecie islamu opowiadać przez pryzmat własnych przeżyć, jak w Persepolis czy u Araba przyszłości. Thompson daje nam natomiast wydumaną i wyssaną z palca opowieść, przeplataną natrętnymi nawiązaniami religijnymi i historycznymi; z licznymi cytatami ze sztuki świata arabskiego. Całość jest trudno strawna. Przegadana, rozdmuchana do kolosalnych rozmiarów.

Z plusów – autor zdaje się potwierdzać, że Allah jest tak samo neurotyczny i przemocowy jak Bóg Starego Testamentu.

Jedna z postaci komiksu mówi, że jest znudzona, bo choć ma dostęp do wyrafinowanych rozkoszy, to żadna z nich nie daje satysfakcji. I tak jest z tym komiksem: mamy tu rozdmuchaną historię, pełną zaskoczeń, sensacji, historycznych, symbolicznych i religijnych odwołań, ale wszystko to razem smakuje jak odgrzany bigos.

Pomijając już objętość, ta historia jest pozbawiona...

Komiks narysowany przepięknie. Fabuł natomiast mocno średnia. Sam koncept nie jest zły - historia więzi dwojga ludzi na plus, jednakże w zasadzie cała reszta nie daje rady, im dalej w las tym gorzej, a szkoda

Komiks narysowany przepięknie. Fabuł natomiast mocno średnia. Sam koncept nie jest zły - historia więzi dwojga ludzi na plus, jednakże w zasadzie cała reszta nie daje rady, im dalej w las tym gorzej, a szkoda

Niezwykle pięknie narysowana opowieść, po brzegi wypełniona islamskimi symbolami. Można godzinami wertować strony, napawać się każdą z nich i zachwycać jak ktoś mógł to narysować, tak kunsztownie narysowana jest ta opowieść! Jeśli chodzi o samą fabułę to jest to historia arabskiej dziewczynki i murzyńskiego chłopca, których historię życia poznajemy od momentu gdy byli mali i walczyli o przeżycie na pustyni, po moment gdy są dorosłymi doświadczonymi przez dramatycznie życie. W międzyczasie zostają rozdzieleni, każdy przeżywa swoje własne tragedie mając cały czas nadzieję na odnalezienie się. Wszystko to dzieje się w scenerii postapokaliptycznego arabskiego dieselpunku, w świecie gdzie "Baśnie z Tysiąca i Jednej Nocy" łączą się z "Mad Maxem". Pełno tu mistycyzmu, tajemnic, brutalnego świata, nagości, mieszanki orientalnych kultur od Egiptu po Indie, a przede wszystkim - wspaniałego, dojrzałego uczucia. Po prostu arcydzieło!

Niezwykle pięknie narysowana opowieść, po brzegi wypełniona islamskimi symbolami. Można godzinami wertować strony, napawać się każdą z nich i zachwycać jak ktoś mógł to narysować, tak kunsztownie narysowana jest ta opowieść! Jeśli chodzi o samą fabułę to jest to historia arabskiej dziewczynki i murzyńskiego chłopca, których historię życia poznajemy od momentu gdy byli mali...

Pierwszy szok to fakt, ze autor napisał Kosmiczne Rupiecie - komiks całkowicie inny niż ten.

Drugi szok to fabuła - nieprzewidywalna, dolujaca, wywołująca złość i smutek.

Trzeci szok to znakomita oprawa i głębia źródeł.

To wielkie dzieło wplatające mnóstwo odniesień do religii, pokazujące trudy i niesprawiedliwości życia, a zwłaszcza kobiet. To złości, wkurza i jatrzy. To nie jest lektura łatwa, która bym polecał. Nieszczęścia dzieci to coś dla mnie nie do zniesienia, więc pewne fragmenty czytałem z trudem.

To nie jest lektura, którą będę chciał powtórzyć, ale nie żałuję (bolesnego) wgladu w tamten świat.

Dla koneserow komiksów z przesłaniem pozycja na pewno obowiązkowa. Sceptycznych wobec religii tylko w tej opinii utwierdzi.

Pierwszy szok to fakt, ze autor napisał Kosmiczne Rupiecie - komiks całkowicie inny niż ten.

Drugi szok to fabuła - nieprzewidywalna, dolujaca, wywołująca złość i smutek.

Trzeci szok to znakomita oprawa i głębia źródeł.

To wielkie dzieło wplatające mnóstwo odniesień do religii, pokazujące trudy i niesprawiedliwości życia, a zwłaszcza kobiet. To złości, wkurza i...

rysunki, ornamenty, kompozycja są oszołamiające. Baśń.

rysunki, ornamenty, kompozycja są oszołamiające. Baśń.