Habibi

Daje te cztery gwiazdki ze względu na klimat i ładną kreskę. Plusem było również przeplatanie głównego wątku przypowieściami z Koranu, czy prezentowaniem różnych symboli właściwych dla tej kultury. Sama historia również zapowiadała się obiecująco i gdzieś do setnej strony byłam zachwycona.

Jednak, później dostajemy coraz więcej przeseksualizowanych scen gwałtów. Główna bohaterka zawsze rysowana jest w pozach, które są właściwe dla dobrowolnego seksu, a w takiej ilości przynoszą na myśl nic innego jak fantazje seksualne, czy też filmy pornograficzne. I nie byłoby w tym nic złego gdyby nie były to właśnie sceny gwałtów. Chyba nie muszę dodawać, że wizerunek piersi innych niż te w „idealnym dla mężczyzn” rozmiarze i kształcie były pokazane chyba dwa razy. Penisa nie naliczyłam żadnego.

SPOILER
Gdzieś w połowie orientujemy się również, że nasza główna bohaterka skończy w romantycznym związku ze swoim przybranym synem. W sumie sugeruje nam to już sam tytuł. XD Rozumiem, że nie ma między nimi więzi krwi ale imo jednak matka to nie jest jedynie pojęcie biologiczne, a też społeczne.

Gdzieś na 400 stronie chciałam zrobić DNF, bo czułam się coraz bardziej niekomfortowo, ale dokończyłam żeby zobaczyć czy serio skończy się to tak jak myślałam i niestety tak.

Daje te cztery gwiazdki ze względu na klimat i ładną kreskę. Plusem było również przeplatanie głównego wątku przypowieściami z Koranu, czy prezentowaniem różnych symboli właściwych dla tej kultury. Sama historia również zapowiadała się obiecująco i gdzieś do setnej strony byłam zachwycona.

Jednak, później dostajemy coraz więcej przeseksualizowanych scen gwałtów. Główna...

przepiękna kreska i detale. wizualny majstersztyk.

przepiękna kreska i detale. wizualny majstersztyk.

Jedna z postaci komiksu mówi, że jest znudzona, bo choć ma dostęp do wyrafinowanych rozkoszy, to żadna z nich nie daje satysfakcji. I tak jest z tym komiksem: mamy tu rozdmuchaną historię, pełną zaskoczeń, sensacji, historycznych, symbolicznych i religijnych odwołań, ale wszystko to razem smakuje jak odgrzany bigos.

Pomijając już objętość, ta historia jest pozbawiona autentycznych emocji. Jest pełna profesjonalnych trików, które powinny nas zaangażować... ale nie angażują. Mimo świetnego warsztatu graficznego.

Główna postać jest trochę papierowa, w jej życiu dzieje się dużo, ale mam wrażenie, że autor robi to bez większego namysłu. Po prostu wziął kilka ogranych chwytów – bezbronność, opresję, egzotykę, seks, religię/magię, przepych i biedę – i sklecił kandydata na bestseller.

Można o świecie islamu opowiadać przez pryzmat własnych przeżyć, jak w Persepolis czy u Araba przyszłości. Thompson daje nam natomiast wydumaną i wyssaną z palca opowieść, przeplataną natrętnymi nawiązaniami religijnymi i historycznymi; z licznymi cytatami ze sztuki świata arabskiego. Całość jest trudno strawna. Przegadana, rozdmuchana do kolosalnych rozmiarów.

Z plusów – autor zdaje się potwierdzać, że Allah jest tak samo neurotyczny i przemocowy jak Bóg Starego Testamentu.

Jedna z postaci komiksu mówi, że jest znudzona, bo choć ma dostęp do wyrafinowanych rozkoszy, to żadna z nich nie daje satysfakcji. I tak jest z tym komiksem: mamy tu rozdmuchaną historię, pełną zaskoczeń, sensacji, historycznych, symbolicznych i religijnych odwołań, ale wszystko to razem smakuje jak odgrzany bigos.

Pomijając już objętość, ta historia jest pozbawiona...

Komiks narysowany przepięknie. Fabuł natomiast mocno średnia. Sam koncept nie jest zły - historia więzi dwojga ludzi na plus, jednakże w zasadzie cała reszta nie daje rady, im dalej w las tym gorzej, a szkoda

Komiks narysowany przepięknie. Fabuł natomiast mocno średnia. Sam koncept nie jest zły - historia więzi dwojga ludzi na plus, jednakże w zasadzie cała reszta nie daje rady, im dalej w las tym gorzej, a szkoda

Niezwykle pięknie narysowana opowieść, po brzegi wypełniona islamskimi symbolami. Można godzinami wertować strony, napawać się każdą z nich i zachwycać jak ktoś mógł to narysować, tak kunsztownie narysowana jest ta opowieść! Jeśli chodzi o samą fabułę to jest to historia arabskiej dziewczynki i murzyńskiego chłopca, których historię życia poznajemy od momentu gdy byli mali i walczyli o przeżycie na pustyni, po moment gdy są dorosłymi doświadczonymi przez dramatycznie życie. W międzyczasie zostają rozdzieleni, każdy przeżywa swoje własne tragedie mając cały czas nadzieję na odnalezienie się. Wszystko to dzieje się w scenerii postapokaliptycznego arabskiego dieselpunku, w świecie gdzie "Baśnie z Tysiąca i Jednej Nocy" łączą się z "Mad Maxem". Pełno tu mistycyzmu, tajemnic, brutalnego świata, nagości, mieszanki orientalnych kultur od Egiptu po Indie, a przede wszystkim - wspaniałego, dojrzałego uczucia. Po prostu arcydzieło!

Niezwykle pięknie narysowana opowieść, po brzegi wypełniona islamskimi symbolami. Można godzinami wertować strony, napawać się każdą z nich i zachwycać jak ktoś mógł to narysować, tak kunsztownie narysowana jest ta opowieść! Jeśli chodzi o samą fabułę to jest to historia arabskiej dziewczynki i murzyńskiego chłopca, których historię życia poznajemy od momentu gdy byli mali...

Pierwszy szok to fakt, ze autor napisał Kosmiczne Rupiecie - komiks całkowicie inny niż ten.

Drugi szok to fabuła - nieprzewidywalna, dolujaca, wywołująca złość i smutek.

Trzeci szok to znakomita oprawa i głębia źródeł.

To wielkie dzieło wplatające mnóstwo odniesień do religii, pokazujące trudy i niesprawiedliwości życia, a zwłaszcza kobiet. To złości, wkurza i jatrzy. To nie jest lektura łatwa, która bym polecał. Nieszczęścia dzieci to coś dla mnie nie do zniesienia, więc pewne fragmenty czytałem z trudem.

To nie jest lektura, którą będę chciał powtórzyć, ale nie żałuję (bolesnego) wgladu w tamten świat.

Dla koneserow komiksów z przesłaniem pozycja na pewno obowiązkowa. Sceptycznych wobec religii tylko w tej opinii utwierdzi.

Pierwszy szok to fakt, ze autor napisał Kosmiczne Rupiecie - komiks całkowicie inny niż ten.

Drugi szok to fabuła - nieprzewidywalna, dolujaca, wywołująca złość i smutek.

Trzeci szok to znakomita oprawa i głębia źródeł.

To wielkie dzieło wplatające mnóstwo odniesień do religii, pokazujące trudy i niesprawiedliwości życia, a zwłaszcza kobiet. To złości, wkurza i...

rysunki, ornamenty, kompozycja są oszołamiające. Baśń.

rysunki, ornamenty, kompozycja są oszołamiające. Baśń.

Warstwa wizualna oszałamia i zachwyca.
Niestety jest jeszcze fabuła.

Warstwa wizualna oszałamia i zachwyca.
Niestety jest jeszcze fabuła.

No nie, po lekturze "Blankets" nie spodziewałem sie tutaj żadnych rewelacji, a jednak nawet w tym kontekście spory zawód. "Habibi" powstał podobno z niezgody na szerzącą się po 11.09 islamofobię. To osobliwy sposób na ocieplenie wizerunku, bo większość fabuły opiera się na stereotypach i uwypuklaniu tego, czego w tej kulturze nie tolerujemy i nie rozumiemy. Mamy więc gwałty, przemoc, handel ludźmi, uprzedmiotowienie kobiet, rasizm, brud i jeszcze kilka tematów, na których ta opowieść jedzie. Nie oceniam rzetelności oddania świata, ale mu bardzo nie ufam. Dochodzi bardzo niestrawna, oparta na podniosłym tonie, częściowo popartym cytatami ze świętych pism narracja, którą po tych 600 stronach chce się rzygać. Gdyby autor spuścił nieco powietrza, byłoby strawniej, a tak jest sporo waty i pustych, nic nie znaczących frazesów.

Jest jednak spory plus tego, że autor nadmuchał ten balon do takiej objętości. Dostajemy tysiące przepięknych, bardzo szczegółowych, nawiązujących do najlepszych eisnerowskich tradycji kadrów. To jest jeden z najwspanialej zilustrowanych komiksów, jakie w życiu widziałem i zdaje się, że właśnie bliskowschodnia ornamentyka pozwoliła Thomsponowi na takie rozwinięcie skrzydeł. Imponujące

No nie, po lekturze "Blankets" nie spodziewałem sie tutaj żadnych rewelacji, a jednak nawet w tym kontekście spory zawód. "Habibi" powstał podobno z niezgody na szerzącą się po 11.09 islamofobię. To osobliwy sposób na ocieplenie wizerunku, bo większość fabuły opiera się na stereotypach i uwypuklaniu tego, czego w tej kulturze nie tolerujemy i nie rozumiemy. Mamy więc...

Mieszanka psychoanalizy w amerykańskim wydaniu (ah, jakże amerykańscy twórcy uwielbiają swoje kompleksy), religijnego odjazdu, mistycznego bełkotu i niezłej grafiki.

Mieszanka psychoanalizy w amerykańskim wydaniu (ah, jakże amerykańscy twórcy uwielbiają swoje kompleksy), religijnego odjazdu, mistycznego bełkotu i niezłej grafiki.