Wiem,że autorka pisząca pod pseudonimem Peter Curtis została uhonorowana licznymi nagrodami za swoją twórczość , a "Czarownice z Walwyk" zostały sfilmowane.To nie te fakty zachęciły mnie jednak do przeczytania tej powieści.
Książka urzekła mnie sugestywnym opisem. Głowna bohaterka to dojrzała kobieta -panna Mayfileld. Wiele lat pracowała w Afryce,przeżyła załamanie nerwowe i pragnie zmian...Nauczycielka znajduje pracę w starej wiejskiej szkole w Anglii.Szybko okazuje się ,że za pozorną sielanką w nowym miejscu kryją się dziwne , niewytłumaczalne rzeczy.Cała ta fabuła miała być okraszona atmosferą klasycznej powieści grozy.Czy rzeczywiście historia opowiedziana przez Norah Lofts vel Peter Curtis jest tak interesująca i tajemnicza ? No cóż...
Moim zdaniem powieść ta dzieli się na dwa etapy.Początkowa część książki ,w której poznajemy pannę Mayfield a ona odkrywa piękno i tajemnicę swojego nowego świata jest w moim odczuciu lepsza.Opisy są przedstawione bardzo sprawnie, chociaż początki kojarzyły mi się bardziej z Avonea niż "Wichrowymi wzgórzami".Urocze domki,ogródki,kot.Szkoła z miłymi dziećmi,życzliwi sąsiedzi.Wszystko zmienia anonim informujący nauczycielkę,że jedna z uczennic jest maltretowana...
Początkowa część śledztwa jest przedstawiona interesująco.Czytelnik zastanawia się czy ofiara na pewno jest poszkodowaną czy może cała sprawa kryje w sobie drugie dno. Głowna bohaterka wydaje się wiarygodna. Jest empatyczna i chce pomóc , jednak nie jest brawurowo odważną osobą,która za wszelką cenę chce dowiedzieć się prawdy.
Po pewnym wypadku następuję jednak całkowita zmiana zachowania panny Mayfield a powieść zaczyna podążać w kierunku ,który zupełnie mi nie odpowiada.Pani nauczycielce zupełnie zmieni się osobowość. Zaczyna zachowywać się niczym rasowy śledczy. Wszystko podporządkowuje idei wykrycia tajemnicy i zdemaskowania winnych zła ,które szerzy się wokół.
W zasadzie od tego momentu straciłam nadzieję,że ta opowieść będzie czymś w stylu powieści grozy.Zaczyna przypominać typowy telewizyjny horror klasy B.
Dalsze wydarzenia tylko potwierdziły,że opowieść skończy się jednoznacznie i banalnie.Wszystkie mroczne sekrety okazały się tak prymitywne,że pierwszym odczuciem po odłożeniu tej książki było rozczarowanie.
Utwór literacki ,która zapowiadał się jako urocza powieść w stylu retro(mimo,że akcja dzieje się latach powojennych XX wieku wydaje się, że czas akcji jest zupełnie inny) rozwinął się w tandetną historię, bez głębi i morału.
Można przeczytać,ale należy nastawić się,że "powieść grozy" nie ma w sobie grozy.Również fani fantastyki mogą być zawiedzeni ponieważ wątek nadnaturalny jest potraktowany bardzo powierzchownie. Autorka nie popisała się wyobraźnią w kreowaniu zjawisk nadnaturalnych.Jej kunszt w prowadzaniu do historii elementów nazwijmy to magicznych pozostawia wiele do życzenia."Czarownice z Walwyk " jako powieść detektywistyczna także się nie sprawdza.Intryga nie jest zbyt skomplikowana i nawet czytelnik mało obeznany z gatunkiem domyśli się w którą stronę zmierza fabuła na długo przed końcem.
Być może gdyby potraktować opowieść o Walwyk jako czytadło można by się dobrze bawić w trakcie poznawania losów panny Mayfield?

Wiem,że autorka pisząca pod pseudonimem Peter Curtis została uhonorowana licznymi nagrodami za swoją twórczość , a "Czarownice z Walwyk" zostały sfilmowane.To nie te fakty zachęciły mnie jednak do przeczytania tej powieści.
Książka urzekła mnie sugestywnym opisem. Głowna bohaterka to dojrzała kobieta -panna Mayfileld. Wiele lat pracowała w Afryce,przeżyła załamanie ...