Okładka intryguje i przykuwa oko, opis już trochę mniej, a opinie są skrajnie różne i podzielone- ale ja po lekturze mogę powiedzieć tylko jedno: „Strażnicy Historii. Nadciąga burza” to bez dwóch zdań kolejny egmontowski strzał w dziesiątkę.

W książce poznajmy historię Jake’a Djonesa, którego życie w jeden dzień zostaje przewrócone do góry nogami. Jego rodzice znikają, a chłopak zostaje wprowadzony w tajniki Straży Historii. Czekają na niego przygody, o jakich nawet nie marzył, przepełnione grozą i napięciem, a w końcu i los świata będzie spoczywał w jego rękach. W międzyczasie Jake usilnie szuka rodziców i tworzy nowe, silne więzi przyjaźni.

Nie powiem, początek książki mnie nie zachęcił. Ba, myślałam nawet o jej odłożeniu. Ale uparłam się i czytałam dalej i teraz jestem wielce szczęśliwa, że tak postąpiłam. Ciężko mi było przyzwyczaić się do stylu pisania pana Dibbena, bo jest trochę nie wiem.. dziecinny? Ale przy tym bardzo obrazowy i plastyczny i czytało mi się już naprawdę świetnie, jak już tylko się przestawiłam. Podobało mi się też użycie trzecioosobowej narracji, bo narrator był wszystkowiedzący i nadawało to historii unikatowy klimat. Ciekawy był pomysł z widzeniem kształtów pod powiekami i atomium, takie świeże spojrzenie na sprawę podróżowania w czasie.

Autor umiejętnie konstruuje fabułę; nie ma miejsca na nudę. Przygoda goniła przygodę. Nie czytałam w jakimś wielkim napięciu, ale byłam prawdziwie zaciekawiona dalszym rozwojem wydarzeń. Motyw z ratowaniem świata początkowy wydawał mi się ciut tandetny, ale gdy już o tym czytałam, wrażenie znikło tak szybko jak się pojawiło. Nie wykryłam żadnych luk w fabule, wszystko się świetnie składało w jedną całość; bohaterowie płynnie przepływali przez przygody i wydarzenia.

Bohaterowie byli fantastycznie ukazani- żywi i indywidualni. Jake’a polubiłam, taki bystry i sympatyczny dzieciak, chociaż czasem mógłby sobie odpuścić pewne zachowania. Topaz była mi obojętna, taka trochę nudna i niczym się nie wyróżniająca, a jej tajemnicę rozgryzłam już na początku książki. Charliego też w sumie polubiłam, taka pozytywna postać. Ale zdecydowanie najlepszy był Nathan! Uśmiecham się jak tylko o nim pomyślę. Jego odzywki i komentarze doprowadzały mnie nieraz do łez.

Ogólnie książka cała zabarwiona jest pewnym rodzajem humoru. Irytował mnie tylko wiek bohaterów, uważam, że książka wypadłaby jeszcze lepiej, gdyby ich postarzyć o te jakieś dwa, trzy lata. Dzięki temu, niektóre wydarzenia czy motywy nie byłby tak sztuczne i przekoloryzowane. Ach, jeszcze jedna rzecz mnie wkurzała, a mianowicie ten nieudolny wątek miłosny. Toż to dopiero było nienaturalne i na siłę, i tutaj najbardziej kłuł w oczy młody wiek bohaterów. No, ale mogę to wybaczyć patrząc przez pryzmat przygód i całokształtu historii.

Tak więc, „Strażnicy Historii. Nadciąga burza” to naprawdę przyjemna pozycja, ociekająca przygodami, humorem i ciekawymi postaciami. Polecam wszystkim lubiącym takie książki oraz podróże w czasie, a nóż historia Jake’a oczaruje was tak, jak oczarowała mnie ;)

Okładka intryguje i przykuwa oko, opis już trochę mniej, a opinie są skrajnie różne i podzielone- ale ja po lekturze mogę powiedzieć tylko jedno: „Strażnicy Historii. Nadciąga burza” to bez dwóch zdań kolejny egmontowski strzał w dziesiątkę.

W książce poznajmy historię Jake’a Djonesa, którego życie w jeden dzień zostaje przewrócone do góry nogami. Jego rodzice znikają, a...