I w końcu dotarłam do końca tej serii. Biorąc pod uwagę, że "Ukojenie" jest to najdłuższa część "Trylogii z Mercy Falls", czyta się ją zaskakująco szybko - mi wystarczyły dwa wieczory.

Książka opowiada historię dwojga młodych ludzi- Grace i Sama, którzy muszą zmierzyć się z przeciwnościami losu, swoimi rodzinami, fobiami i obawami, a co najważniejsze, z myśliwymi- głównym niebezpieczeństwem w tej części.

Naprawdę gratuluję autorce stworzenia tak szczerej powieści o bólu, uczuciu dwojga ludzi i okrucieństwie tego świata. Nie każdemu pisarzowi, nawet jeśli ma dobre chęci, udaje się to tak dobrze.
Czytając tę powieść, odnosimy wrażenie, że to uczucie, które łączy Grace i Sama, jest naprawdę szczere i odwzajemnione. I tu kolejne gratulacje dla autorki, bo niewiele jest już na świecie takich książek (i pewnie niewiele powstanie), w których te relacje są tak dobitne i prawdziwe.

A jednak nie dałam tej książce 9 czy 10 gwiazdek.
Najbardziej zawiodłam się na zakończeniu. Autorka zastosowała tu ideę pt. "Zostawić miejsce dla wyobraźni". Owszem, jest to dobra idea, ale tylko pod warunkiem, że wykorzysta się ją w określonych proporcjach, a tu (przynajmniej jak dla mnie) zastosowano ją w nadmiarze.
Kończąc książę, spada na nas cała chmara pytań: "A co się stało z Colem?", "Czy Isabel w końcu wyjechała?" "A Grace? Udało jej się z lekarstwem?" Chociaż może dobrze, to ostatnie pytanie zostało bez odpowiedzi. Ale cała reszta? Mam wrażenie, że tą końcówkę książki, którą powinno się właśnie doszlifować, jako zwieńczenie całej trylogii, na którą czekaliśmy trzy pokaźne tomy, pani Stiefvater zamiotła troszkę pod dywan. Jednym może się to podobać, jednak dla mnie zostawiło to pewne uczucie niedosytu, jakby ktoś wyrwał z książki ten ostatni, najistotniejszy rozdział.

Podsumowując, książka ma swoje plusy i minusy, zresztą jak każda.
Jednak ta seria różni się nieco od innych, podobnych gatunkowo, i na pewno, choćby dla odskoczni, warto po nią sięgnąć.

I w końcu dotarłam do końca tej serii. Biorąc pod uwagę, że "Ukojenie" jest to najdłuższa część "Trylogii z Mercy Falls", czyta się ją zaskakująco szybko - mi wystarczyły dwa wieczory.

Książka opowiada historię dwojga młodych ludzi- Grace i Sama, którzy muszą zmierzyć się z przeciwnościami losu, swoimi rodzinami, fobiami i obawami, a co najważniejsze, z myśliwymi- głównym...