„– Mamo, dlaczego nie było końca świata, kiedy tatuś umarł? – zapytała niedawno, zamykając komiks, w którym bohater ratował Ziemię przed zagładą.
– Był koniec świata, kochanie – odpowiedziała mama. – Ale poza nami nikt tego nie zauważył.”

„Dziewczynka z parku” Barbary Kosmowskiej to chwytająca za serce opowieść w formie subtelnych i niezwykłych w swej prostocie obrazków z życia małej Andzi.

Uczy się ona na nowo swej codzienności, usiłując zrozumieć i wypełnić pustkę po śmierci ojca. Uważnie obserwuje wszystko dookoła, by ogarnąć zaistniałą sytuację, bo przecież jej dotąd bezpieczny i pełen radości świat zmienił się całkowicie. Zabrakło ukochanego taty, a „od czasu gdy zostały same, mama często zapominała, że jest dorosła. Na przykład zdarzało jej się parę razy zasnąć w porze kolacji. […] I często leżała w sypialni pod kocem w kratę. Nawet po południu…”.

Warto przeczytać – niezależnie od tego, ile ma się lat!

„– Mamo, dlaczego nie było końca świata, kiedy tatuś umarł? – zapytała niedawno, zamykając komiks, w którym bohater ratował Ziemię przed zagładą.
– Był koniec świata, kochanie – odpowiedziała mama. – Ale poza nami nikt tego nie zauważył.”

„Dziewczynka z parku” Barbary Kosmowskiej to chwytająca za serce opowieść w formie subtelnych i niezwykłych w swej prostocie obrazków z...