„Są tacy mężczyźni, którzy pojawiają się w życiu kobiety, by je dokumentalnie spieprzyć na zawsze. W moim przypadku tę rolę odegrał Joseph Morelli – wprawdzie nie spieprzył mi życia na zawsze, ale za to kilkakrotnie.”
(Jak upolować faceta: Po pierwsze dla pieniędzy, Janet Evanovich, Fabryka Słów, str. 7)

„Numer 1”, „75 tygodni na liście bestsellerów”. Takie nagłówki sprawiają, że ma się ochotę przeczytać książkę, mimo że nie ma ona nic wspólnego z tak uwielbianą przeze mnie fantastyką. Tym bardziej, że pozycja jest niesamowicie popularna, a autorka napisała już ponad 20 tomów serii, a i pojawiła się ekranizacja, w której gra świetna aktorka z „Chirurgów”. Wiecie już, o czym mówię?

Janet Evanovich wydała serię o Stephanie Plum, łowczyni nagród, która w Polsce rozchodzi się jak ciepłe bułeczki (seria, nie Stephanie). Pierwszy tom został u nas przetłumaczony jako „Jak upolować faceta. Po pierwsze dla pieniędzy”. Oryginalne tytuły sprytnie zawierają w sobie numer tomu (więc kupując, nie musimy się martwić, że pomieszamy coś w kolejności) i nawiązania do przysłów, firm, itp. Pojawia się na przykład „High Five” czy „Seven up”. A co do fabuły…

„Przez chwilę zastanawiałam się, czy dziewiąta rano to nie za wcześnie na piwo. Ale przecież w Moskwie była piąta po południu. Tyle mi wystarczyło.”
(Jak upolować faceta: Po pierwsze dla pieniędzy, Janet Evanovich, Fabryka Słów, str. 21)

Na początek poznajemy dzieciństwo Stephanie Plum i jej młodość, a konkretnie jej słabość do niejakiego Joe’go Morelli. Każda wie, że to łajdak, a jednocześnie każda mu ulega. Również Stephanie, która pluje sobie w brodę, że spojrzała w jego cudne, ciemne oczy i teraz jeszcze bardziej go znienawidziła.
Teraz Stephanie ma trzydziestkę na karku, byłego męża i obiadku u rodziców w New Jersey. I straciła pracę. Może to przez to, że ma takie wredny charakter – a przynajmniej ja odniosłam takie wrażenie.
Stephanie ogólnie mało kogo lubi. Z jakim człowiekiem by się nie spotkała – swoim bratem, wujkiem czy sąsiadem, są to dla niej najgorsze pluskwy i zboczeńcy.
Aż w końcu udaje jej się znaleźć robotę. Dziwną bo dziwną, ale dobrze płatną. Jest agentem windykacyjnym. Łowcą Nagród. Jej zadaniem jest ścigać ludzi, którzy nie stawili się na swoją rozprawę sądową. Czyli np. uzbrojonych morderców. Czyli np. Joe’go Morelli’ego.

Może nie jest to typowy kryminał a’la Sherlock Holmes czy Agatha Christie. Jest trochę nieco brutalnych scen, zagadki do rozwiązania, podczas których i czytelnik może sprawdzić swoje możliwości. Dodatkowo towarzyszy nam niesamowity humor i perypetie bohaterki, , której życie prywatne wcale nie jest usłane różami.

Polecam z całego serca. Tym, którzy kochają kryminały i tym, którym wątki kryminalne w powieściach nie przeszkadzają. A już szczególnie tym, którzy cenią sobie humor i romans Bridget Jones oraz akcję i intrygi z W-11  A film mam i na pewno obejrzę, ot tak, aby porównać i znaleźć ewentualne niedoskonałości.

„Zostało mi jeszcze trochę oszczędności na czarną godzinę, które byłam zdeterminowana ocalić. Oszczędzałam na operację ortopedyczną, po tym, jak windykatorzy połamią mi nogi.”
(Jak upolować faceta: Po pierwsze dla pieniędzy, Janet Evanovich, Fabryka Słów, str. 50)



Jak upolować faceta. Po pierwsze dla pieniędzy
Janet Evanovich
One for the Money
Dominika Repeczko
Łowca Nagród Stephanie Plum
Tom I
Fabryka Słów
343 str.
2012

„Są tacy mężczyźni, którzy pojawiają się w życiu kobiety, by je dokumentalnie spieprzyć na zawsze. W moim przypadku tę rolę odegrał Joseph Morelli – wprawdzie nie spieprzył mi życia na zawsze, ale za to kilkakrotnie.”
(Jak upolować faceta: Po pierwsze dla pieniędzy, Janet Evanovich, Fabryka Słów, str. 7)

„Numer 1”, „75 tygodni na liście bestsellerów”. Takie nagłówki...