Uwielbiam, po prostu uwielbiam takie książki! Powieści skrywające w sobie tajemnicę, którą nagle odkrywamy w trakcie lektury – czytasz, czytasz, książka podoba Ci się, ale bez fajerwerków czy rewelacji i nagle... BUM! – niespodziewany zwrot akcji, jedno zaskakujące wydarzenie, wszystko się zmienia, a Ty nie możesz uwierzyć w to, co masz przed oczami i z wypiekami na twarzy czytasz do trzeciej nad ranem. Taką właśnie książką jest powieść „Do ostatniej łzy” autorstwa Anny Quindlen, którą miałam ostatnio ogromną przyjemność pochłonąć.

Lathamowie to przeciętna, amerykańska rodzina. W jej skład wchodzą: Mary Beth, opiekunka domowego ogniska, w pełni oddana domowi i swym dzieciom, jej mąż, lekarz Glen, a także trójka ich dzieci; najstarsza, 17-letnia Ruby oraz 15-letni i skrajnie różni od siebie bliźniacy Max i Alex. Wszyscy razem tworzą szczęśliwą, choć nie idealną rodzinę. Ich historię poznajemy z perspektywy widzenia i w narracji Mary Beth, czyli matki, żony i głowy domu w jednym. Czasami jest krytyczna wobec swoich bliskich, czasami narzeka, często się zamartwia, ale widać, że kocha swojego męża i dzieci nad życie. Pierwsza połowa książki jest poświęcona dokładnemu przedstawieniu Lathamów. Teraźniejszość przeplata się w ciekawy sposób ze wspomnieniami, a to wszystko napisane świetnym stylem i z wartką akcją. Tego, co dzieje się w drugiej połowie książki na pewno nie zdradzę, bo odebrało by to Wam znaczną cześć z przyjemności czytania i pozbawiło pozycję momentu zaskoczenia. Jednak nawet, jeśli będą Was trochę nużyły te początkowe spostrzeżenia i wspomnienia Mary Beth na temat swojej rodziny, bądźcie cierpliwi – to, co otrzymacie później będzie tego warte. Zdradzę Wam, że jest powód do tak długiego przedstawiania wszystkich bohaterów i dokładnego zarysowywania ich portretów psychologicznych. Myślę, ze autorka chciała, żeby czytelnik zżył się z postaciami, polubił je i dobrze poznał ich osobowości, tak, aby późniejsze wydarzenia zrobiły na nim jeszcze większe wrażenie, do głębi wstrząsnęły oraz wywołały naprawdę silne emocje, a także aby lepiej mógł zrozumieć umotywowanie zachowań niektórych bohaterów.

Ja jestem absolutnie oczarowana tą książką. Poruszyła mną, wywołała wiele skrajnych emocji, a przede wszystkim wciągnęła na kilka ładnych godzin, czyli dostarczyła mi wszystkiego, czego oczekuję od naprawdę dobrej powieści obyczajowej. Bardzo, bardzo polecam! Szkoda tylko, że takie ciekawe książki jak ta są tak mało rozreklamowane, a ich okładki nieprzykuwające uwagi... Nie przegapcie tej pozycji! :)

Uwielbiam, po prostu uwielbiam takie książki! Powieści skrywające w sobie tajemnicę, którą nagle odkrywamy w trakcie lektury – czytasz, czytasz, książka podoba Ci się, ale bez fajerwerków czy rewelacji i nagle... BUM! – niespodziewany zwrot akcji, jedno zaskakujące wydarzenie, wszystko się zmienia, a Ty nie możesz uwierzyć w to, co masz przed oczami i z wypiekami na twarzy...