„ Jeszcze jeden dzień” to powieść o miłości od pierwszego wejrzenia, zauroczeniu spotykaną codziennie w tramwaju dziewczyną. Nie jest to jednak opowieść z pokroju harlequina, bohaterowie nie są z natury nieśmiali jak mogłoby się wydawać, ale obawiają się zawarcia stałego związku. Dokonują retrospekcji swoich nieudanych związków, zranień w uczuciach, rodzinnych doświadczeń z przeszłości , spostrzeżeń małżeństw swoich znajomych i przyjaciół. Mają po 34 lata, ale nie planują swojej przyszłości , cenią poczucie swobody, wolności wyboru i samowystarczalności.
Kiedy w noc po pobiciu Giacomo spędza noc na pogotowiu z przyjaciółką Silvią, postanawia za jej radą wyjechać z Włoch i odnaleźć Michelę w Nowym Jorku. Oboje nie potrafili zapomnieć o sobie nie utrzymując w ogóle kontaktu przez wiele miesięcy. Decydują się na „Grę”- ograniczoną ściśle czasowo , byciu razem wyłącznie przez dziesięć dni jako para. Czy los odmieni ten scenariusz ? Tym bardziej, że Giacomo na wieść o chorobie swojej ukochanej babci musi przerwać Grę i wracać do kraju.
Sporo w powieści mądrości życiowej, przestrogi przed nie zawsze przemyślanymi związkami małżeńskimi, często pod presją rodziny. Książka ciekawa, ale nie rewelacyjna jako bestseller. Zbyt wiele analizowania uczuć, brak zdecydowania bohaterów . Można ją też odczytać jako pochwałę i zalety bycia singlem.

„ Jeszcze jeden dzień” to powieść o miłości od pierwszego wejrzenia, zauroczeniu spotykaną codziennie w tramwaju dziewczyną. Nie jest to jednak opowieść z pokroju harlequina, bohaterowie nie są z natury nieśmiali jak mogłoby się wydawać, ale obawiają się zawarcia stałego związku. Dokonują retrospekcji swoich nieudanych związków, zranień w uczuciach, rodzinnych doświadczeń...