Przeczytałam tę powieść i muszę przyznać, że zabrakło mi języka w gębie. Po prostu łatwiej mi jest coś krytykować, w obliczu dzieł, które mnie zachwycają mój język jest bezradny - niestety.
Ciesze się, że mogłam przeżyć kilkadziesiąt godzin niesamowitej literackiej przygody, jest to dla mnie bardzo istotne, bo pamiętam cały czas swój zawód jaki towarzyszył mi lekturze "Anny Kareniny", kiedy to nie mogłam uwierzyć, jak można było stworzyć główna bohaterkę, która była nie tylko nudna, ale wręcz trudno było mi uwierzyć, że taka postać mogłaby w ogóle istnieć. Wojna i Pokój jest powieścią przepiekną i wzruszającą, ale też mamy tu przekrój postaci, które mają bogaty rys psychologiczny, wiarygodne relacje międzyludzkie i niesamowite opisy, które sprawiają, że niczym żywe obrazy stają przed oczami.
Tołstoj skupił się nie tylko na tym co jest istota tej powieści czyli wojnach napoleońskich, ale pokazał tez obraz epoki, obraz arystokracji, który jest nie mniej ciekawy niż te wszystkie potyczki wojenne. I jeśli ktoś wam powie, ze w tej powieści są jakieś dłużyzny: nie wierzcie mu. Tu żadne słowo, żaden wątek nie jest zbędny, bo w tej powieści zostało umieszczone to wszystko jest i może być istotne.

Przeczytałam tę powieść i muszę przyznać, że zabrakło mi języka w gębie. Po prostu łatwiej mi jest coś krytykować, w obliczu dzieł, które mnie zachwycają mój język jest bezradny - niestety.
Ciesze się, że mogłam przeżyć kilkadziesiąt godzin niesamowitej literackiej przygody, jest to dla mnie bardzo istotne, bo pamiętam cały czas swój zawód jaki towarzyszył mi lekturze...