„3 płatki kamelii” przeczytałam po raz drugi. Pierwszy raz miało to miejsce jakieś 5 lat temu tuż po tym, jak ukazała się na rynku. Powodem był fakt, że napisała ją moja koleżanka z klasy z liceum, kryjąca się pod pseudonimem Lara la Voe, więc głupio by było nie zaznajomić się z jej pracą.
Za drugim razem chciałam ją sobie przypomnieć, ponieważ do niektórych książek warto powrócić, a minęło już sporo czasu od ostatniego czytania.

Treść skupia opowieści wokół trójki bohaterów: francuskiej malarki Veronici Angeli, młodego marnarza Thomasa Cadavre’a oraz byłej narkomanki Kathy Kalwin, których losy połączone zostały dzięki pięknej, paryskiej, młodej artystki – Klarze Benett, która umiera na białaczkę.

Książka jest napisana w interesujący sposób – w formie retrospekcji. Aby historia nabrała sensu trzeba przeczytać całość. Niekoniecznie po kolei, jak to odbywa się zazwyczaj. Poszczególne rozdziały można więc w takiej kolejności, jak zostały zamieszczone w książce lub czytać ją w kolejności chronologicznej.
Książka świetna. Bardzo ciekawy pomysł na fabułę. Niesamowicie wciąga, ponieważ czytelnik bardzo chce się dowiedzieć o co tak na prawdę tym wszystkim chodzi i jaką tajemnicę skrywała Klara Benett.
Mam nadzieję na kolejną książkę Lary. Z przyjemnością przeczytam.
A tę pozycję serdecznie polecam.

„3 płatki kamelii” przeczytałam po raz drugi. Pierwszy raz miało to miejsce jakieś 5 lat temu tuż po tym, jak ukazała się na rynku. Powodem był fakt, że napisała ją moja koleżanka z klasy z liceum, kryjąca się pod pseudonimem Lara la Voe, więc głupio by było nie zaznajomić się z jej pracą.
Za drugim razem chciałam ją sobie przypomnieć, ponieważ do niektórych książek warto...