Po Milczącej Dziewczynie, widać, że pani Gerritsen nie spoczęła na laurach i ostrzy swoje pióro. Ze skrupulatnością prawdziwego człowieka renesansu, dąży do samodoskonalenia nie tylko w kryminałach, ale również w Cobenowskich intrygach. Daje to niezwykle strawną mieszankę, od której możemy się uzależnić, aczkolwiek nie odbije nam się czkawką.

Fabuła umieszcza nas w chinatown i od razu zasypuje stertą pytań m.in: o ubranej na czarno kobiecie, duchach i szalonym kucharzu, strzelającym do swoich klientów. Przyznam szczerze, że potrzebowałem sporo czasu żeby dopasować wszystkie elementy układanki w całość i do ostatniej strony niczego nie byłem pewny.

Również osoby pasjonujące się krajami wschodu, acz nie koniecznie miłujące się w kryminałach, znajdą coś dla siebie. W przerwach między nowymi wątkami, pisarka uzupełnia luki wieloma ciekawymi informacjami, niekoniecznie mającymi coś wspólnego ze śledztwem.

Miałem obawy że ambicje przerosły możliwości, ale na szczęście się myliłem. Są co prawda niedoskonałości i momentami miałem wrażenie lekkiego deja vu, ale w przeciwieństwie do polskich dróg, ciężko tutaj dostrzec jakąś dziurę.

Oponent również i tutaj został sprytnie zakamuflowany, ale byłem bliski odgadnięcia i gdyby autorka co chwilę nie odwracała mojej uwagi nowymi śladami w śledztwie, prawda podobnie trafiłbym bez pudła.

Po Milczącej Dziewczynie, widać, że pani Gerritsen nie spoczęła na laurach i ostrzy swoje pióro. Ze skrupulatnością prawdziwego człowieka renesansu, dąży do samodoskonalenia nie tylko w kryminałach, ale również w Cobenowskich intrygach. Daje to niezwykle strawną mieszankę, od której możemy się uzależnić, aczkolwiek nie odbije nam się czkawką.

Fabuła umieszcza nas w...