Lekka forma o tym jak przy wychowaniu dziecka samemu można odnaleźć w sobie dziecko. Bardzo przystępny język, lepsze i gorsze rozdziały, generalnie warto

Lekka forma o tym jak przy wychowaniu dziecka samemu można odnaleźć w sobie dziecko. Bardzo przystępny język, lepsze i gorsze rozdziały, generalnie warto

Książka szybka, lekka i przyjemna. Napisana w stylu humorystycznym, dopełniają ją zabawne rysunki. Dominuje tu humor angielski, zapewne z racji tej, że autor Andrew Clover jest angielskim komikiem i aktorem.
-----
Autor opowiada swoją historię stawania się ojcem. Pierwsze co robi to krytykuje wszelkie poradniki dla rodziców, które zalegają na półkach księgarni. Stwierdził on, że zawarte w nich rady w żaden sposób się nie sprawdzały i według niego nie były zadowalające😵
Sam bronił się długo przed posiadaniem dzieci, ale w roli ojca radzi sobie bardzo dobrze. Może dlatego, że potrafi sam spojrzeć na świat oczami dziecka.
✏✏✏✏✏✏✏✏✏✏
Pozycja fajna dla przyszłych tatusiów, dla tych którzy chcą być " fajnym tatusiem" dla swojego dziecka👍 Niestety złotych rad tu nie znajdziecie, bo pierwsze co należy robić to patrzeć oczami dziecka, bo każde dziecko jest inne😍
Ale nie dyskryminujmy matek✋ Mamuśki ta książka jest też i dla Was, czytajcie śmiało😊❤

Książka szybka, lekka i przyjemna. Napisana w stylu humorystycznym, dopełniają ją zabawne rysunki. Dominuje tu humor angielski, zapewne z racji tej, że autor Andrew Clover jest angielskim komikiem i aktorem.
-----
Autor opowiada swoją historię stawania się ojcem. Pierwsze co robi to krytykuje wszelkie poradniki dla rodziców, które zalegają na półkach księgarni. Stwierdził...

Na podstawie tego co opisywał autor, to można podejrzewć, że książkę kazała mu napisać żona, żeby jakoś zarobił pieniądze... Wiele "opowiastek" jest żenujących i zupełnie nie związanych z ojcostwem.
Dobrnęłam do połowy i dalej nie dało się czytać....

Na podstawie tego co opisywał autor, to można podejrzewć, że książkę kazała mu napisać żona, żeby jakoś zarobił pieniądze... Wiele "opowiastek" jest żenujących i zupełnie nie związanych z ojcostwem.
Dobrnęłam do połowy i dalej nie dało się czytać....

Książka zapowiadała się ciekawie, ale wraz z ilością przewracanych stron było coraz gorzej.

Książka zapowiadała się ciekawie, ale wraz z ilością przewracanych stron było coraz gorzej.

Już na pierwszej stronie Andrew Clover, opowiadający historię stawania się ojcem, krytykuje dwustustronicowe poradniki dla rodziców zalegające półki księgarni. Zerknęłam na koniec trzymanej książki:
- No gościu, pojechałeś, masz ponad 300 stron...

Nie przepadam za mocno szczerymi zwierzeniami i naturalistycznymi opisami w literaturze, ze szczególnym uwzględnieniem fragmentów owłosienia łonowego. Moje własne przemyślenia na temat anglosaskiej spontaniczności są takie, że trzymani w ryzach Jej Królewskiej Mości jeśli chodzi o pion moralny i poziom intelektualny, odreagowują ograniczenia zachowując się czasem poniżej krytyki... To tylko takie uogólnienie, może kontrowersyjne i niesprawiedliwe, aczkolwiek potwiedzane przez obserwacje młodych angielskich turystów za granicami królestwa. U siebie tak nie rażą.

Trzeba przyznać, że Andrew Clover jak na człowieka (mężczyznę),który bronił się przed posiadaniem dzieci, jako ojciec radzi sobie doskonale. I to nie tylko w stosunku do swoich pociech; również wobec obcych, z którymi przychodzi mu się zmierzyć. Umie spojrzeć na świat oczami dziecka, każdego. Zazdrościłam mu przede wszystkim luzu w obyciu z małoletnimi...
... Może i ten luz pochodzi z eksperymentów z narkotykami (trawa, crack, kokaina, grzybki),o których pisze wprost. Nie wiem. Zastanawiam się też, na ile szczerze pokazuje częstotliwość ich zażywania. Jako bezrobotny mężczyzna na utrzymaniu żony, siedzący w domu ma bowiem "pole do popisu". Nie podobało mi się to, szczególnie wtedy, gdy pisze, że brał je w obecności swoich małych dzieci.
Opowieść zostawia po sobie dwojakie uczucia: z jednej strony ma się ochotę rabnąć przez łeb autorowi, zaś z drugiej uścisnąć mu dłoń i poklepać po plecach mówiąc: "well done". Trudno. Ale zacytuję tu jego pomysł na to, jak się wyspać/mieć chwilę odpoczynku przy dzieciach: zdjąć koszulkę, położyć się na brzuchu lub boku i pozwolić im malować twoje plecy. One będą w siódmym niebie, a ty będziesz się czuć, jakby masowały cię wróżki.

Informacja uzupełniająca - Andrew Clover jest angielskim komikiem i aktorem. Pewnie gdyby był zwykłym śmiertelnikiem ta książka może w ogóle by się nie ukazała.

Już na pierwszej stronie Andrew Clover, opowiadający historię stawania się ojcem, krytykuje dwustustronicowe poradniki dla rodziców zalegające półki księgarni. Zerknęłam na koniec trzymanej książki:
- No gościu, pojechałeś, masz ponad 300 stron...

Nie przepadam za mocno szczerymi zwierzeniami i naturalistycznymi opisami w literaturze, ze szczególnym uwzględnieniem...

Całkiem przyjemna opowieść ojca, który stara się sprostać tak trudnemu zadaniu, jakim jest ojcostwo. Dominuje typowy angielski humor. Przebija jednak miłość i olbrzymie oddanie ojca do córek.

Całkiem przyjemna opowieść ojca, który stara się sprostać tak trudnemu zadaniu, jakim jest ojcostwo. Dominuje typowy angielski humor. Przebija jednak miłość i olbrzymie oddanie ojca do córek.

Bardzo fajna pozycja dla przyszłych tatusiów. Zbiór opowieści i zabaw autora z córkami. Jak tata może być mamą a przy tym wciąż być najlepszym tatą na świecie.
Myślę że warto przeczytać dla tych co chcą być fajnym tatą dla swojego dziecka-kimś więcej niż tylko istnieć, kimś więcej niż prezenty,buziaki,papatki i niby mam czas dla dziecka. Wnioski wyciągnijcie sami bo są naprawde super. Efekty? Mój syn ciągle mówi "tata":) - Bezcenne. itp. itd.

PS. dla tych co negują książke. Trzeba patrzeć oczami dziecka. Tu nie ma złotych rad, bo każde dziecko jest inne, każdy z nas jest inny. Nudne jest to że jeśi brak Ci dystansu i zrozumienia do tej ksiązki to równie dobrze zabraknie Ci do dziecka.

Bardzo fajna pozycja dla przyszłych tatusiów. Zbiór opowieści i zabaw autora z córkami. Jak tata może być mamą a przy tym wciąż być najlepszym tatą na świecie.
Myślę że warto przeczytać dla tych co chcą być fajnym tatą dla swojego dziecka-kimś więcej niż tylko istnieć, kimś więcej niż prezenty,buziaki,papatki i niby mam czas dla dziecka. Wnioski wyciągnijcie sami bo są...

Dowcipna i mądra książka o dojrzewaniu do ojcostwa i odkrywaniu miłości do swoich dzieci. Myślę, że byłaby świetną pozycją dla debiutujących tatusiów, ale i dla kobiet. Ten swoisty pamiętnik Andrew Clovera na pewno je pokrzepi i natchnie wiarą, że nie ma przypadków beznadziejnych, jeśli chodzi o partnerów, którzy panicznie boją się zostać rodzicami.

Dowcipna i mądra książka o dojrzewaniu do ojcostwa i odkrywaniu miłości do swoich dzieci. Myślę, że byłaby świetną pozycją dla debiutujących tatusiów, ale i dla kobiet. Ten swoisty pamiętnik Andrew Clovera na pewno je pokrzepi i natchnie wiarą, że nie ma przypadków beznadziejnych, jeśli chodzi o partnerów, którzy panicznie boją się zostać rodzicami.

Prócz tytułu oczywiście ;-) niewiele urzekło mnie w tej książce. Co prawda czyta się ją szybko i przyjemnie, ale niestety tylko tyle. Myślę, że większość z nas miała, ma lub będzie miała podobne jak autor problemy egzystencjalne: jaki mieć pomysł na życie, jak wychować dzieci, jak być szczęśliwym, itp. Fakt nie jest to poradnik - to dobrze. Chyba to Jego kolejny sposób na zarobienie kasy, o której pisze w książce.

Prócz tytułu oczywiście ;-) niewiele urzekło mnie w tej książce. Co prawda czyta się ją szybko i przyjemnie, ale niestety tylko tyle. Myślę, że większość z nas miała, ma lub będzie miała podobne jak autor problemy egzystencjalne: jaki mieć pomysł na życie, jak wychować dzieci, jak być szczęśliwym, itp. Fakt nie jest to poradnik - to dobrze. Chyba to Jego kolejny sposób na...

Znacznie słabszy Wawrzyniec Prusky w zagranicznej odsłonie. Nic specjalnego.

Znacznie słabszy Wawrzyniec Prusky w zagranicznej odsłonie. Nic specjalnego.