..."A ja stałem obok, patrzyłem na to i nic nie zrobiłem"...

Tom III czytałam z przyjemnością – bo w końcu! – bohaterowie podjęli kilka decyzji:).

Moim ulubionym bohaterem pozostał Achati. Myślę, że on, jako jedyny, z całej gromady bohaterów, stanął przed prawdziwym wyborem, między lojalnością wobec własnego kraju, a miłością, której nawet nie mógł być pewny. I ten jego list!, i wybór biblioteki! – to majstersztyk. Był to bohater, od początku do końca, spokojny i pełen godności – uważam, że to bardzo udana postać.

Wątek Sonei – choć oczywisty i przegadany, zakończył się tak uroczo i bezpretensjonalnie, że jestem zadowolona.

Zniosłam wątek Lorkina – choć uważam, że to dureń. Niby był to główny bohater – a jednak problem zdrady, w ogóle, nie wybrzmiał na jego przykładzie. Prychnęłam z niechęcią, kiedy przeżywał te niby „tortury”! Może gdybym, wcześniej nie czytała książki, która ukazała mi do czego można się posunąć torturując mężczyznę, może nie czułabym takiego niesmaku, po działaniach Lorkina.

Zniosłam też Lilkę – choć uważam, że gdyby nie istniała – nic wielkiego, by się nie stało.

Uważam, że autorka nie wykorzystała potencjału tkwiącego w postaci maga Kallena. Aż się prosiło, aby połączyć historię zimnego, wyniosłego, tajemniczego czarnego maga Kallena, z czupurną, zaradną i nieokiełznaną córką Złodzieja – czyli Anyą. Uważam, że takie zestawienie znacznie ożywiłoby akcję i całą walkę z głównym złym tej trylogii. Szkoda, że autorka uparła się na Lilkę.

I nie umiem wybaczyć autorce, że nie doprowadziła do spotkania Cerego i Savary. Czekałam na to całe trzy tomy!

Mało było magii w tej trylogii, a przecież to powieści z gatunku fantastyki. Niby było trochę czarnej magii, było trochę o nowym wynalazku, czyli kamieniach magazynujących, ale częściej miałam wrażenie, że czytam powieść obyczajowo-romantyczną.

Miałam też wrażenie, że autorce zabrakło redaktora, który zwróciłby uwagę, że całym trzem! tomom powieści potrzeba akcji, a nie rozmyślań bohaterów, potrzeba punktów ciężkości, jakiegoś zaskoczenia, intrygi, bardziej żwawych bohaterów.

Mimo moich uwag – całkowicie przecież subiektywnych – czuję, że spędziłam nad tą trylogią miłe chwile. Jeśli autorka napisze kolejne tomy – pewnie je przeczytam:).

..."A ja stałem obok, patrzyłem na to i nic nie zrobiłem"...

Tom III czytałam z przyjemnością – bo w końcu! – bohaterowie podjęli kilka decyzji:).

Moim ulubionym bohaterem pozostał Achati. Myślę, że on, jako jedyny, z całej gromady bohaterów, stanął przed prawdziwym wyborem, między lojalnością wobec własnego kraju, a miłością, której nawet nie mógł być pewny. I ten jego...