Mam prawdziwą trudność z oceną tej książki. Anna Onichimowska stworzyła utwór, który wywołał we mnie mieszane uczucia. Podobno "oddaje polskie realia" - chociaż nie wiem, czy "przeciętną i tradycyjną" rodziną jest ta, w której trudno związać koniec z końcem.

Linie są przerysowane. Z jednej strony jest brat prawicowiec, z drugiej bogacz związany z teatrem. Mama Alka to ta "dobra" a ojciec ten "zły". Siostra na swój sposób odcina się od obojga rodziców. I brata. Główny bohater umie gotować, interesuje się kulturą itp. - czy to aby nie są stereotypowe cechy?

Samo dojrzewanie w decyzji, odkrywanie swojej orientacji wydaje mi się bardzo nieprawdopodobne. Mimo, że Alek wydawał się osobą wrażliwą w książce w żaden sposób nie odczułem ani chwili strachu, zwątpienia, zastanowienia się z jego strony. Były momenty refleksji, ale nie urosły one do jakiś przełomowych momentów, zupełnie gdyby machnął na wszystko ręką. To stoi w sprzeczności z tym, co usiłuje kreować autorka! Cała ta "sprawa" w żaden sposób nie wywarła na nim większego wrażenia, a przynajmniej ja czegoś takiego nie odebrałem, możliwe, iż liczyłem na większą emocjonalność głównego bohatera.

Styl pisania Anny Onichimowskiej również zostawia wiele do życzenia. Czuję się, tak jakbym nie przeczytał ukończonej książki, a jakiś większy zarys, który wymaga dopracowania i uszczegółowienia. Bohaterzy są "płytcy", wydarzenia układają się w pewien schemat. Nie można tu mówić o porywczości i dużym zaskoczeniu.

Mam prawdziwą trudność z oceną tej książki. Anna Onichimowska stworzyła utwór, który wywołał we mnie mieszane uczucia. Podobno "oddaje polskie realia" - chociaż nie wiem, czy "przeciętną i tradycyjną" rodziną jest ta, w której trudno związać koniec z końcem.

Linie są przerysowane. Z jednej strony jest brat prawicowiec, z drugiej bogacz związany z teatrem. Mama Alka to ta...