Koniec gry

Siedemnastoletni Alek to główny bohater powieści, który wielkimi krokami wkracza w dorosłość. Chłopak mieszka z rodzicami, którzy nie akceptują odmiennej orientacji i starszym bratem – Andrejem – konserwatystą i narodowcem. Nastolatek ma najpiękniejszą dziewczynę w szkole – Renię, jednak nie jest do końca zadowolony z ich relacji. Chłopak dostaje też pierwszą dorywczą pracę u słynnego reżysera teatralnego. Wyjeżdża także sam do Londynu, by dorobić. Pod wpływem wielu wydarzeń i sytuacji Alek powoli zaczyna odkrywać swoje prawdziwe ja. Siedemnastolatek powoli dostrzega swoje zainteresowanie mężczyznami. Alek musi oswoić się z tą myślą i zapanować nad swoim życiem cały czas szukając odpowiedzi na pytanie kim tak naprawdę jest.
Czy nastolatek zdecyduje się na coming out i ujawni swoją orientację rodzinie i znajomym? Jak chłopak poradzi sobie z reakcją otoczenia? Czy Alek odnajdzie siebie?
Powieść Anny Onichimowskiej to książka o dorastaniu, odkrywaniu siebie i akceptowaniu takim, jakim jesteśmy, odmiennej orientacji, ale także stawianiu na swoim i dążeniu do wyznaczonych celów. Powieść polecam nastolatkom, którzy chcą poznać historię chłopaka odkrywającego swoją odmienną orientację i proces poznawania siebie.

Siedemnastoletni Alek to główny bohater powieści, który wielkimi krokami wkracza w dorosłość. Chłopak mieszka z rodzicami, którzy nie akceptują odmiennej orientacji i starszym bratem – Andrejem – konserwatystą i narodowcem. Nastolatek ma najpiękniejszą dziewczynę w szkole – Renię, jednak nie jest do końca zadowolony z ich relacji. Chłopak dostaje też pierwszą dorywczą pracę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Osobiście nie podzielam opinii, że historie LGBT powinny być tworzone tylko przez członków tej społeczności, ale przydałoby się chociaż zrobić jakiś reaserch. Mam wrażenie jakby autorka oparła książkę tylko i wyłącznie na swoich wyobrażeniach. Mamy stereotypowe bingo, jest klub gejowski, jest pierwszy raz z nowo poznanym mężczyzną, jest też starszy i bardziej doświadczony i bogaty gej z dziwnym drapieżno-opiekuńczym podejściem do głównego bohatera.
Całość wygląda tak jakby autorka starała się unikać jak ognia tematu, który jest wszakże jej głównym motywem, zamiast tego nawrzucała mnóstwo innych, nic nie wnoszących wątków. Gdy już do czegoś dochodzi to praktycznie zawsze jest to przeseksualizowane, intymności czysto romantycznej między dwoma mężczyznami tu w zasadzie nie doświadczymy, zawsze musi to być podszyte podtekstem, a szkoda bo przeseksualizownie gejów w mediach to spory problem. Jednocześnie autorka nie opisuje nawet ich seksualnych interakcji, pozostawiając je tylko w domyśle. W przeciwieństwie do częsty i gęstych opisów interakcji romantycznych Alka z Renią.
Dużym problemem też jest kompletnie beznamiętny główny bohater, który przez siedemnaście lat nie miał nawet żadnych podejrzeń, a potem też w zasadzie tego jakoś nie przeżywał. Opisy jego uczuć są suche i spłycają strasznie problematykę. Do tego zawsze spada na cztery łapy i wszystko się rozwiązuje co znowu ukazuje dość wyidealizowaną wersję rzeczy przez które przechodzi. Nie czuć od niego rozpaczy, czy gniewu jaki osoba powinna odczuwać w tej sytuacji, jego rodzina jest zdemonizowana i wolna od konsekwencji jednocześnie.
Generalnie całość wygląda jakby autorka chciała napisać książkę o skomplikowanej tematyce ale zabrakło jej wiedzy na ten temat i odwagi, żeby obnażyć temat do końca i zamiast tego wyszły jej cukierkowe, rozwodnione pomyje.
Chciałam ominąć wepchnięty na siłę na koniec temat dragu, ale nie mogę się powstrzymać. Był tak bardzo niepotrzebny i durny, że aż zostawił mi poczucie niesmaku po tej lekturze. Już nie mówiąc o tym, że zamienienie się w drag queen jest bardzo trudne i fakt, że chłopak zrobił to z miejsca bez żadnego doświadczenia w makijażu, nie jest za pewne najbardziej absurdalną częścią tej historii ale znajduje się gdzieś w czołówce.
Generalnie plus za próbę, minus za wykonanie.

Osobiście nie podzielam opinii, że historie LGBT powinny być tworzone tylko przez członków tej społeczności, ale przydałoby się chociaż zrobić jakiś reaserch. Mam wrażenie jakby autorka oparła książkę tylko i wyłącznie na swoich wyobrażeniach. Mamy stereotypowe bingo, jest klub gejowski, jest pierwszy raz z nowo poznanym mężczyzną, jest też starszy i bardziej doświadczony i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka nie jest specjalnie porywająca. Poza problemem coming outu i homoseksualizmu jest przeciętna.

Książka nie jest specjalnie porywająca. Poza problemem coming outu i homoseksualizmu jest przeciętna.

Pokaż mimo to

Siedemnastoletni Aleksander odkrywa, że podobają mu się mężczyźni. W całej książce jednak mało jest fragmentów opisujących jego zainteresowaniu swoją płcią. Cały czas temat kręci się w okół rodziny, szkoły, dziewczyny Reni oraz o jego pracy jako chłopiec na posyłki. Kiedy już myślisz, że nagle zaczyna się coś dziać, bo na drodze Alka pojawiły się problemy to niespodziewanie do akcji wkracza ktoś, kto go ratuje. Autorka w moim odczuciu bardzo chciała uniknąć szufladkowania ludzi, ale niestety zakończenie książki wręcz krzyczy, że jednak jej podejście jest stereotypowe. Trochę mnie przy okazji ta książka wymęczyła, bo po opisie spodziewałam się czegoś dużo lepszego.

Siedemnastoletni Aleksander odkrywa, że podobają mu się mężczyźni. W całej książce jednak mało jest fragmentów opisujących jego zainteresowaniu swoją płcią. Cały czas temat kręci się w okół rodziny, szkoły, dziewczyny Reni oraz o jego pracy jako chłopiec na posyłki. Kiedy już myślisz, że nagle zaczyna się coś dziać, bo na drodze Alka pojawiły się problemy to niespodziewanie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Za szybko się skończyła! ;CCCCCCCc

Za szybko się skończyła! ;CCCCCCCc

Pokaż mimo to

"Koniec gry" to pierwsza polska powieść, którą przeczytałem i która porusza tematykę LGBT.
Mamy tutaj Alka - chłopaka, który ma najpiękniejszą dziewczynę w szkole; jego mamę, która podziwia i chwali za wszystko jego brata - Andrzeja, konserwatystę i narodowca. Ojciec do pewnego momentu "rządzi" w domu. Na skutek pewnych wydarzeń, traci nieco stanowczości.
Alek pod wpływem pewnych sytuacji, zaczyna odkrywać swoje prawdziwe "ja".
Piękna historia o chłopaku, który poznaje siebie, akceptuje oraz dąży do wyznaczonych przez siebie celów.
Rodzina nie ułatwia mu tego, lecz mimo to nie poddaje się i z pomocą innych osób, radzi sobie ze wszystkimi rozterkami.

"Koniec gry" to pierwsza polska powieść, którą przeczytałem i która porusza tematykę LGBT.
Mamy tutaj Alka - chłopaka, który ma najpiękniejszą dziewczynę w szkole; jego mamę, która podziwia i chwali za wszystko jego brata - Andrzeja, konserwatystę i narodowca. Ojciec do pewnego momentu "rządzi" w domu. Na skutek pewnych wydarzeń, traci nieco stanowczości.
Alek pod...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Krótka historia chłopca poszukującego siebie, zubożona o warstwę psychologiczną i niezbędne w takich publikacjach opisy przeżyć, uczuć i przemyśleń.

Krótka historia chłopca poszukującego siebie, zubożona o warstwę psychologiczną i niezbędne w takich publikacjach opisy przeżyć, uczuć i przemyśleń.

Pokaż mimo to

Mam bardzo mieszane uczucia. W porównaniu z poprzednią książką tej autorki, którą czytałam („Dziesięć stron świata”), „Koniec gry” wypada o wiele lepiej, jednak na tle całej literatury, zarówno polskiej, jak i obcej, wciąż wygląda słabo. Przede wszystkim – dużo w tym absurdu i przesady. Przeszkadza mi również wyraźna opozycja między dobrem a złem, której autorka uparcie się trzymała. Czytało się przyjemnie, ale nie mogłam się pozbyć wrażenia, że pisarka absolutnie nic nie wie o życiu gejów w Polsce.
Nie tylko główny bohater (i jego postrzeganie świata) był wyidealizowani, lecz także inni bohaterowie, którzy MUSIELI być pozytywni. Rozbawiło mnie też to, że Aleksander przez siedemnaście lat nie odczuwał, że jest homo albo bi, a gdy nagle to stwierdza, to… w sumie mało go to obeszło. I jeszcze pcha się do klubu, w którym wszystko może się zdarzyć. Oczywiście seks z przypadkowym facetem (rzecz jasna u niego w domu) jest jak najbardziej w porządku i w ogóle jest cudownie… Po prostu musiałam o tym wspomnieć. Bohater niby ma pod górkę, ale gdy tylko "świat mu się wali", ktoś rusza mu na pomoc. Podejrzewam, że jakby się okazało, że Alek ma HIV (to nie jest spoiler, w książce nie występuje ten problem), to zaraz okazałoby się, że pomylili próbówki…
Widoczny jest kontrast między dobrym bliźniakiem a złym bliźniakiem – dobry odnajduje siebie, a potem marzy o wielkiej miłości, którą kiedyś zyskuje, a zły… umiera, bo przecież o to chodzi. Renia wkurzała się w pełni i cieszyłam się, że jest jej tak niewiele.
A co do absurdów – słynny reżyser pozwalający smarkaczowi pomieszkiwać u siebie w domu przez tydzień podczas jego nieobecności? Zapraszam, to właśnie tutaj. Bo czemu nie? Naprawdę, nie wyobrażam sobie wpuszczenia do domu osoby, którą znam od… kilku miesięcy? I to osoby, która właściwie wyłącznie wykonuje prace na dworze. A tak, zapomniałam, dla gejów wszystko.

Po kolejną książkę tej autorki chyba już nie sięgnę… Po co się męczyć, skoro pisarka nie stara się zachować realizmu?

Mam bardzo mieszane uczucia. W porównaniu z poprzednią książką tej autorki, którą czytałam („Dziesięć stron świata”), „Koniec gry” wypada o wiele lepiej, jednak na tle całej literatury, zarówno polskiej, jak i obcej, wciąż wygląda słabo. Przede wszystkim – dużo w tym absurdu i przesady. Przeszkadza mi również wyraźna opozycja między dobrem a złem, której autorka uparcie się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Lekka, łatwa i przyjemna lektura. Czyta się szybko i z polotem, acz czuć, że jest ona kierowana do młodego czytelnika.
Szkoda, że została wydana stosunkowo niedawno i przyszło mi ją czytać już jako dorosłemu odbiorcy - po prostu żałuję, że te kilka lat temu, gdy byłam nastolatką, nic w podobnym klimacie nie wpadło mi w ręce.
W każdym razie mamy tu typową sytuację; odkrywanie siebie, dojrzewanie, pierwsze kontakty seksualne, problemy rodzinne, nieakceptacje ze strony otoczenia (w szczególności krewnych), pierwszą pracę, trudności w kontaktach międzyludzkich i różnice poglądów. A wszystko to składa się na życie pewnego młodego człowieka, głównego bohatera książki, nastolatka żyjącego pod jednym dachem z homofobicznymi bliskimi. Chłopak ma jednak głowę na karku i już na początku mamy przeczucie, że sobie poradzi, bo to taki typ człowieka racjonalnie myślącego. Poza tym autorka uchyla nam ciut drzwiczki do branżowego światka co sprawi, że albo będziemy chcieli dowiedzieć się o nim więcej na własną rękę, albo prezentowane tam wartości niezbyt przypadną nam do gustu.
Doceniam to, że autorka nie zrobiła z protagonisty ciepłej kluchy i nie skupiła się na rozwlekaniu jego przemyśleń w związku z uświadamianiem sobie bycia innej orientacji seksualnej, niż hetero. Także tutaj duży plus, bo bohatera udało mi się polubić i jeszcze trzymać za niego kciuki.
W każdym razie polecam "Koniec gry" szczególnie młodzieży, płeć nie ma w tym wypadku znaczenia.

Lekka, łatwa i przyjemna lektura. Czyta się szybko i z polotem, acz czuć, że jest ona kierowana do młodego czytelnika.
Szkoda, że została wydana stosunkowo niedawno i przyszło mi ją czytać już jako dorosłemu odbiorcy - po prostu żałuję, że te kilka lat temu, gdy byłam nastolatką, nic w podobnym klimacie nie wpadło mi w ręce.
W każdym razie mamy tu typową sytuację;...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

zdecydowanie zbyt często ucieka się do stereotypów, a jak na coś, co miałoby oddawać życie w jakikolwiek sposób idzie w baśń zbyt daleko - Wądołowski wróżka chrzestna, pałac wielkiego lorda i niespodziewany spadek...

zdecydowanie zbyt często ucieka się do stereotypów, a jak na coś, co miałoby oddawać życie w jakikolwiek sposób idzie w baśń zbyt daleko - Wądołowski wróżka chrzestna, pałac wielkiego lorda i niespodziewany spadek...

Pokaż mimo to