"Zastanawiałeś się kiedyś, czy to potwory tworzą wojny, czy wojny tworzą potwory?"

Muszę przyznać, że Laini Taylor jest nietuzinkową autorką. Jeśli czegokolwiek spodziewałam się po "Córce Dymu i Kości" to napewno nie tego co właśnie przeczytałam. Przez pierwszą połowę książki nie zliczę ile razy chciałam ja porzucić. Nie dlatego, że była zła, czy coś w tym stylu, tylko dlatego, że nie mogłam się w niej odnaleźć.

Karou jest niebieskowłosą utalentowaną plastycznie dziewczyną, która oprócz normalnego ludzkiego życia wiedzie jeszcze jedno - sekretne, magiczne... o którym nie wie nikt. Karou wiedzie symbiotyczne życie z chimerami, które są dla niej również jedyną rodziną jaką zna. Jednak rzeczywistość oraz nieskończona liczba pytań, tajemnic, na które nikt nie chce jej udzielić odpowiedzi, zmusza ją do pogodzenia ze swoim losem i zaakceptowania tego co wie. Pracuje dla chimer odbierając zęby przeróżnych zwierząt a nawet ludzi od bezlitosnych łowców z wielu miejsc na świecie, przemieszczając się przez magiczne drzwi, w zamian otrzymując "magiczne życzenia". i tak oto wiodła trudne i niebezpieczne życie wśród magicznych stworzeń... do czasu, az pojawiły się anioły...

Przyznam, ze fabuła całkiem fajna, choć troszeczkę za wolna, pomysł też choć zaskakujący, to wrzucił do świata fantasy powiew świeżości, coś nowego z namiastką starego dobrego fantasy, jednak moment w którym zacząłam czytac opisy chimer za każdym razem dystansowały mnie na historii zamiast ekscytować - a już szczególnie te z wspomnień Karou po przełamaniu kości. Ich wspólne interakcje, rozmowy - wtf?? Chodzenie na dwóch antylopich nogach??? Jak chimera z ptasim łbem czy jakimkolwiek innym... ech... mój racjonalny mózg nie jest w stanie tego nagiąć tak, żeby było jak życzyłaby sobie autorka i ten cały magiczny świat Laini Taylor wykracza poza moje możliwości swobodnego czytania. Mimo to zakończenie tak mocno zaskakujące nie pozwala mi na przerwanie cyklu i mam zamiar kontynuować, choć możliwe że i ten pomysł porzucę całkiem szybko - wszystko zależy od tego w jakim kierunku pójdzie Karou.

"Zastanawiałeś się kiedyś, czy to potwory tworzą wojny, czy wojny tworzą potwory?"

Muszę przyznać, że Laini Taylor jest nietuzinkową autorką. Jeśli czegokolwiek spodziewałam się po "Córce Dymu i Kości" to napewno nie tego co właśnie przeczytałam. Przez pierwszą połowę książki nie zliczę ile razy chciałam ja porzucić. Nie dlatego, że była zła, czy coś w tym stylu, tylko...