Stan wojenny zmusza wielu ludzi do opuszczenia swoich domostw. Pozbawieni dorobku życia starają się ułożyć życie poza granicami kraju. Wielu z nich powraca, kiedy przychodzi na to odpowiednia pora. Powracają nie tylko do znajomego otoczenia, ale także i znanych sobie czynności. Swoistego rodzaju powroty są tematem przewodnim zbioru mini powieści o tytule „Powroty”, którego autorem jest Ryszard Marek Groński- polski dziennikarz i twórca literatury dla dzieci i dorosłych.

Piękna kobieta, córka szewca z ulicy Targowej, znana artystka łódzkiego teatru wychodzi za mąż za hrabiego bez grosza przy duszy. Kiedy wybucha wojna pozostaje sama z pasierbicą i służbą, pozbawiona możliwości robienia tego co kocha (Hrabina z Targowej). Polak od lat mieszkający w Afryce powraca do rodzimego kraju, aby odnaleźć swoją ukochaną i powrócić do działalności sprzed lat (Busz). Były wywiadowca powraca do Moskwy, aby wypełnić powierzone mu zlecenie (Ostatnie ogniwo). Trzy całkiem różne historie, których spoiwem łączącym są powroty do ukochanego kraju .

Trzy różne historie opowiedziane na trzy różne sposoby. Z trzema całkowicie różnymi osobowościami i z trzema różnymi typami rozwoju wydarzeń. Wszystkie dotyczące okresu wojennego, bądź powracającymi do tych czasów. „Hrabina z Targowej” skupia się na miłość do teatru, do śpiewu, do sztuki. Bohaterka wydarzeń przedstawionych w tej mini powieści zmaga się z trudami życia, które nie powinny doskwierać hrabinie. Pozostawiona przez męża z dzieckiem i służbą, pozbawiona domostwa, pozbawiona wszelkich nadziei na dalszą karierę. Skupia się na przetrwaniu najtrudniejszych chwil. Zostaje zmuszona do wyboru pomiędzy marzeniami a racjonalnością. Idealnie zaprezentowane życie kobiety, która nie daje sobie w kaszę dmuchać, choć los co chwilę rzuca jej kłody pod nogi. Jest zawzięta, ale i bezpośrednia. Zmuszona do wyjazdu z ukochanego miejsca, stara się powrócić zarówno do swojej rezydencji, jak i dotychczasowego trybu życia na scenie teatru.

Kolejna historia o tytule „Busz”, toczy się w zupełnie innych klimatach. Mężczyzna powraca do Warszawy z Afryki. Ma uczestniczyć w spotkaniu partii, a także powrócić do swojej ukochanej sprzed wielu lat. Ponownie spotyka kobietę, która uczyniła go mężczyzna i z którą teraz ponownie się zabawia. Oczywiste, że scenom tym nie zabraknie namiętności, które działają na wyobraźnię kobiety. Pojawiają się różne konfliktowe sytuacje, które kręcą się wokół przemytu diamentów. Dochodzi do brutalnych scen, których wszyscy woleliby uniknąć i które pozbawiają bohatera ostatnich złudzeń. Odbierają mu nadzieję i powodują, że w ostatniej chwili rezygnuje z marzenia swojego życia na rzecz kolejnej pięknej kobiety, która robi spore zamieszanie w jego życiu. Powrót do korzeni, nie do końca udany skutkuje powrotem do miejsca, w którym czuje się najlepiej. Bohater nie do końca przekonujący, który ma bogate życie erotyczne. Pozostaje stłamszony przez pozostałe postaci o wiele ciekawsze od niego.

Ostatnim tekstem w tym zbiorze jest „Ostatnie ogniwo”. Jego bohater to oficer wywiadowczy, który w swoich wspomnieniach powraca do lat treningów. Teraz staje przed kolejnym wyzwaniem jakim jest kradzież zwłok Lenina z jego mauzoleum. W tym celu ponownie pojawia się w Moskwie pod nowym nazwiskiem, gdzie spotyka swoich sojuszników. Zlecenie to zostaje obudowane w intrygę, kiedy okazuje się, że zadanie bohatera historii ma swoje drugie dno. Dopracowany w każdym calu plan zostaje zdekoncentrowany przez niewyjaśnione wydarzenie, o którym głośno jest na całym świecie. Ostatecznie, bohater powraca nie tylko do umiejętności, które nabył przed wieloma latami, ale i w końcu do swojego rodzinnego kraju. Wartkiej akcji tutaj nie brakuje, aczkolwiek zakończenie całej historii można rozumieć różnie.

Jako osoba wszechstronna, Ryszard Marek Groński, nie ma problemów z różnymi stylami pisarskimi. Bez problemów tworzy prozę, jak i poezję. Dzięki temu urozmaica historię hrabiny, której dodaje różnego typu pieśni. Autor w humorystyczny sposób stara się trafić do swojego czytelnika, choćby uzbrajając hrabinę w cięty język, czy wtrącając riposty w dialogach prowadzonych z pozostałymi bohaterami. W tych mini powieściach wykorzystuje także swoja znajomość sceny, a także wydarzeń politycznych, czy społecznych nabytych w pracy dziennikarza. Wciąż używa swojej inteligencji zarażając nią stworzonych bohaterów. Hrabina wydaje się bliższa czytelnikowi ze względu na pierwszoosobową narrację. Tym samym cała uwaga skupia się na niej. W przypadku Emigranta, czy Oficera sprawa ma się już zupełnie inaczej. Uwaga rozbiega się na postacie poboczne i wydarzenia, w których nie uczestniczą przez narrację w trzeciej osobie. Nie mniej, wciąż utrzymuje zainteresowanie u czytelnika. Wszystko dzięki swobodnemu stylowi, a także wyrażeniom, które rzadko kiedy spotykane są u pisarzy. Jest bezpośredni i trudno go za to nie kochać!

„Powroty” to zbiór powieści, które urozmaicają nam życie. Dla ludzi, którzy nie przepadają za okresem wojennym nie będzie to lektura odpychająca. Ryszard Marek Groński swoim stylem i niebywałymi koncepcjami zaraża swoimi historiami nawet najbardziej opornego czytelnika. W tych trzech historiach każdy znajdzie coś dla siebie. Czy to miłośnik kultury, czy działań wywiadowczych. Nie brakuje tutaj erotyzmu i scen walk. Są to historie, które poruszają i intrygują. Historie, które pokazują miłość do kraju i życiowych pasji bohaterów. Niebanalne, inteligentne i zarazem dowcipne! Lektura, która zadowolić może każdego czytelnika.

Stan wojenny zmusza wielu ludzi do opuszczenia swoich domostw. Pozbawieni dorobku życia starają się ułożyć życie poza granicami kraju. Wielu z nich powraca, kiedy przychodzi na to odpowiednia pora. Powracają nie tylko do znajomego otoczenia, ale także i znanych sobie czynności. Swoistego rodzaju powroty są tematem przewodnim zbioru mini powieści o tytule „Powroty”, którego...