CZAS DO NEGOCJACJI.

Przeszłość. Teraźniejszość. Przyszłość. Co wolicie?
Ja wybieram teraźniejszość. Jednak co zrobić, kiedy ktoś brutalnie odbiera nam to, co jest dla nas najważniejsze i ukochane w „teraz”, nie dając nam nadziei na dobre „jutro”, pozostawiając nas tylko w morzu bolesnych wspomnień z „wczoraj”? Nawet nie chcę sobie wyobrażać, bo zapewne w świecie nie z kart powieści Richarda Doetscha, nie ma na to rady.

Na szczęście Nick Quinn, w momencie gdy jego teraźniejszość zawala się niczym domek z kart, dostaje szansę na wyprostowanie burzliwej przeszłości, a konkretnie jednego dnia z życia - swojego, bliskich mu osób i jeszcze kilku nieznanych. Zabijają mu żonę i oskarżają o morderstwo. To wiemy. W przerwie przesłuchania otrzymuje od tajemniczego nieznajomego niezwykły przedmiot i list, który wyjaśnia, że chronometr (bo tym jest owy przedmiot) cofa czas posiadacza o godzinę. To też wiemy. Nie wiemy tylko jak się to wszystko potoczy. A dowiedzieć się warto, bo jest naprawdę ciekawie.

Już przy rozpoczęciu przygody z „13 godziną” wpadamy w wir zdarzeń. Co ciekawe, rozdziały tej opowieści odliczane są od ostatniego do pierwszego, co jest bardzo trudnym, ale tutaj niezwykle trafnym i udanym zabiegiem. Autor ani razu nie poplątał się w dość zagmatwanym świecie, żaden wątek nie budzi w czytelniku najdrobniejszych wątpliwości. Kolejnym plusem jest to, że książka napisana jest niezwykle przystępnym językiem, a postaci są tak wyraziste i dobrze rozpisane, że pozwala to odbiorcy na bezproblemowe poruszanie się po zawiłej akcji.

Przyznać muszę, że kilka razy miło się zaskoczyłem, bo myślałem, że dana postać jest tylko i wyłącznie negatywna lub pozytywna, a okazywało się, że to wszystko nie jest tak jednoznaczne. To samo dzieje się z niektórymi rozwiązaniami fabularnymi. Kiedy już przewidywałem, że dana godzina skończy się w wiadomy sposób, otrzymywałem mocny i logiczny zwrot akcji, co nakręcało mnie tylko do odkrycia, co będzie dalej. Są jednak dwa minusy, przez które zmniejszyłem ocenę tej książce. Jednym z nich jest, zbyt oczywiste pochodzenie chronometru, drugim iście amerykańskie zakończenie jednego z wątków. Poważnie, brakowało mi tylko powiewającej gdzieś w tle dumnej flagi USA. Z drugiej strony fabuła była tak skonstruowana, że nie dało się tego inaczej rozwiązać. Nie zdradzę o co chodzi, bo popsułbym Wam zabawę. Niemniej jednak to tylko drobne usterki, które nie mają aż tak dużego znaczenia dla odbioru całej książki, którą - swoją drogą - bardzo gorąco polecam.

Podsumowując - Choć wiemy, że w realnym świecie nie ma szans na naprawę tego, co wydarzyło się choćby godzinę temu, lubimy poczytać o tych szczęśliwcach, którzy w całej tej niesprawiedliwości życia dostają jedną, ulotną niczym godzina z życia każdego z nas, szansę na odwrócenie złego splotu zdarzeń. Podczas lektury z ekscytacji aż pieką nas policzki, chodzimy za głównym bohaterem niczym cień krok za krokiem i trzymamy kciuki, by wszystko poszło dobrze. Bo złych zakończeń prawdziwy świat ma zdecydowany nadmiar. I czasem trzeba wlać w siebie odrobinkę nadziei i pozytywnych emocji. Za całkiem niezłe wczoraj. Za obiecujące jutro. Na dziś.

CZAS DO NEGOCJACJI.

Przeszłość. Teraźniejszość. Przyszłość. Co wolicie?
Ja wybieram teraźniejszość. Jednak co zrobić, kiedy ktoś brutalnie odbiera nam to, co jest dla nas najważniejsze i ukochane w „teraz”, nie dając nam nadziei na dobre „jutro”, pozostawiając nas tylko w morzu bolesnych wspomnień z „wczoraj”? Nawet nie chcę sobie wyobrażać, bo zapewne w świecie nie z...