Chciałam dać 10/10... ale, właśnie, ale...Akcja jest zdecydowanie ciekawsza niż w pierwszym tomie, choć na tamtą wcale narzekać nie trzeba było. Całe te intrygi świetnie zostały rozegrane, czasami aż kipiałam z niecierpliwości. Pogubiłam się natomiast trochę przy bohaterach. Największy kłopot miałam z Gar'em. W pierwszej części bez problemu można było odczytać jego charakter, jego wady. Potem, gdy Morg wszczepił w niego magię były chwile, że stał się dla mnie nijaki. Posiadał dużo cech, a jednak żadnej- ciężko mi to nazwać w bardziej zrozumiały sposób. Zirytowałam się gdy Gar wyprosił na Asherze zaklinanie pogody. Mimo, że znowu- postępowanie zostało usprawiedliwione. Zdecydowanie największą niechęć poczułam do niego gdy podpisał wyrok śmierci na Asher'a i dał się zastraszyć Morgowi. Rozmowa między nimi nie przekonała mnie by groźba mogła się ziścić i Morg wymordowałby społeczeństwo Olków. Ta wymówka była dla mnie nieprzekonująca. A na końcu, Gar się staje starych Gar'em, ot tak dla równowagi.
Dathne, o ile w pierwszej części nie podnosiła mi ciśnienia tak po tej po prostu nie lubię jej. Nie szczególnie jest ku temu powód. O ile jej rola jako "spadkobierczyni Jeval'e" brzmiała ciekawie i tajemniczo, tak im bliżej końca, nie znaczyła nic, o tak, żeby było ciekawiej. Poza tym miałam nadzieję, ze członkowie Kręgu, którzy przybyli stoczyć walkę z Morgiem okażą się troszkę bardziej użyteczni, a oni byli po prostu bierni, Z całego tego najbliższego towarzystwa Asher'a tylko Matt i Veira nie sprawiali, że otwierał mi się nóż w kieszeni. Mimo iż zachowanie większości bohaterów, jak już wspominałam powyżej było usprawiedliwione, to jednak nie potrafię zmienić do nich nastawienia.
Sama walka z Morgiem była...ok. Zbyt przewidywalna po tym jak Gar mącił przy zaklęciu unicestwienia. Przez co nastąpił brak niespodzianki. Z góry wiadomo było, kogo zabranie po tej bitwie.
Mimo tych małych "niedogodności" oceniałam książkę wysoko.Była to zdecydowanie udana lektura, wielce ubolewam, że nie ma kolejnego tomu.

Chciałam dać 10/10... ale, właśnie, ale...Akcja jest zdecydowanie ciekawsza niż w pierwszym tomie, choć na tamtą wcale narzekać nie trzeba było. Całe te intrygi świetnie zostały rozegrane, czasami aż kipiałam z niecierpliwości. Pogubiłam się natomiast trochę przy bohaterach. Największy kłopot miałam z Gar'em. W pierwszej części bez problemu można było odczytać jego...